ଦେଶ ବନ୍ଦନା: ପୁଣ୍ୟ ଏ' ଭାରତ ଭୂମି

ପୁଣ୍ୟ ଏ' ଭାରତ ଭୂମି- ଧନ୍ୟ ତା' କୋଳେ ଜନମି,

ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ସାଗର ଯାହାର ଚରଣକୁ ଯାଏ ଚୁମି |(ଘୋଷା)

କିଏ ବା ନଜାଣେ ତା' ମାଟି ମହିମା ବୀରଭୂମି ଏ' ଭାରତ,

ସୁଖ ସଂପଦରେ ଭରା ମୋର ଦେଶ କୋଟି କୋଟି ଧର୍ମ ତୀର୍ଥ,

ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି ପ୍ରୀତି ଧର୍ମ ତା'ର ନୀତି ବିଜୟିନୀ ମୋ ଜନନୀ |

ପୁଣ୍ୟ ଏ' ଭାରତ ଭୂମି- ଧନ୍ୟ ତା' କୋଳେ ଜନମି,

ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ସାଗର ଯାହାର ଚରଣକୁ ଯାଏ ଚୁମି |(1)

ତା' ପାଣି ପବନ ଅମୃତ ସମାନ ସେ ମୋର ସାଧନା ପୀଠ,

ରଖିବି ତା' ମାନ ଦେଇ ମୋ ଜୀବନ ତା' ବୁକେ ଢାଳି ରକତ |

ଧନ୍ୟ ହେବି ମୁହିଁ କରି ତା'ର ସେବା ଥରକୁ ଥର ଜନମି |

ପୁଣ୍ୟ ଏ' ଭାରତ ଭୂମି- ଧନ୍ୟ ତା' କୋଳେ ଜନମି,

ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ସାଗର ଯାହାର ଚରଣକୁ ଯାଏ ଚୁମି | (2)