ଦେଇଛ କି ଟିକେ ମମତା ସିଞ୍ଚି

ମରତେ ଜନମ ଦୁର୍ଲଭ ଜୀବନ

ଜୀବନ ରଥ ଖୁସିରେ ଚାଲିଛି

କୁହ ହେ ଠାକୁର ମୋର ପ୍ରାଣେଶ୍ୱର

ଦେଇଛ କି ଟିକେ ମମତା ସିଞ୍ଚି ?

ଯେଣୁ ତୁମେ ଜଗତର ପିତାମାତା

ସନ୍ତାନ ପାଳିବା ଧର୍ମ ନିଭାଇ

ଅତି ଯତନରେ ମମତା ବାରିରେ

କିପରି ନ ଦେବ ହୃଦୟ ଧୋଇ !

ପାଖେ ପରା ନାହିଁ ଧନୀ କି ଗରିବ

ପୂଣ୍ୟବାନ ଅବା ପାପୀଟେ କିଏ

ସକଳଙ୍କୁ ଦେଇ ସମ ଅଧିକାର

ଭସାଇ ନେଉଥା' ମମତା ସୁଏ ।

ସକଳ ଭିତରେ ମୁଁ କ୍ଷୁଦ୍ର କଣିକା

ତୁମ ଆଶିଷର ଝରେ ଗାଧୋଇ

ନିତି ହେଉଥାଏ ବିଶୁଦ୍ଧ ପବିତ୍ର 

ମନ ତଳ ଯେତେ ପାପକୁ ଧୋଇ ।

ତୁମେ ବସିଥାଅ ହୃଦୟ ମନ୍ଦିରେ

ଦେହେ ଥିବାଯାଏ ମୋହର ପ୍ରାଣ

ପୂଜୁଥାଏ ନିତି ଭକତି ପୁଷ୍ପରେ

ଛନ୍ଦାଚରଣରେ ନିବେଶି ଧ୍ୟାନ ।