ଦେହ

ଅସ୍ତିମଜ୍ଜା ପରେ ଶରୀର ଜାଣ

ରକ୍ତ ମାଂସ ବହଳ ଆବରଣ

ଯହିଁ ପବନର ମୁକ୍ତ ଯା ଆସ

ଦେହ ନାମେ ଖ୍ୟାତ ସେ ବେଶ ।

ଆଖି ଦୁଇ ଦେଖେ ପାପ ପୁଣ୍ୟକୁ

ମୁଖ କୁହେ ମଧୁ ବିଷ କଥାକୁ

ଓଠ ଧାରେ ଥାଏ ସେ ଯେଉଁ ହସ

କ୍ଷଣ କରେ କରେ ବଶ ବିରସ ।

ହାତ ଦୁଇ କର୍ମ ଅକର୍ମେ ଲିପ୍ତ

ପ୍ରାର୍ଥନା କରେ ସେ ହେ ଜଗନ୍ନାଥ

ପାଦ ଦୁଇ ଦୂର ନିକଟ ଯାଏ

ମୃତ୍ୟୁ ପରିଯନ୍ତେ ଧାଉଁ ସେ ଥାଏ ।

ପେଟ ଖୋଜେ କ୍ଷୁଧା ପାଇଁ ଆହାର

ଚାଖଣ୍ଡକ ପାଇଁ ଅଭିନୟ ସଂସାର

ଯେତେ ଲୀଳାଖେଳା ଧରାରେ ହୁଏ

ଜୀବ ପାଇଁ ଦେହ ଯାତନା ସହେ ।।