ଦେବୀ ମାଆ ଶୈଳପୁତ୍ରୀ

ବସନ୍ତେ ବାସନ୍ତୀ ଶରତେ ଶାରଦା

ସ୍ଵରୂପେ ମାଆ ପୂଜା ପାଆନ୍ତି ସଦା ଯେ ,

ଅବତରୀ ଆସନ୍ତି ସେ ଧରାଧାମେ

ତାଙ୍କ ପାଦପଦ୍ମେ ଭକତ ପ୍ରଣମେ ଯେ ।

ଶାରଦୀୟ ନବରାତ୍ରେ ନଅ ରୂପ

ନେଇ ଆଦିଶକ୍ତି ନାଶିଥାନ୍ତି ପାପ ଯେ ,

ମାତୃ ଉପାସନାର ପୂଜା ଅର୍ଚ୍ଚନା

ଷୋଡ଼ଶୋପଚାରେ ହୁଏ ସମ୍ପାଦନା ଯେ ।

ମହାଳୟା ପରେ ଶୁକ୍ଳ ପ୍ରତିପଦ  

ଆଦିମାତା ହୋଇଥାନ୍ତି ଆବିର୍ଭାବ ଯେ,

ପ୍ରଥମ ଦିବସେ ଦେବୀ ଶୈଳପୁତ୍ରୀ

ସ୍ଵରୂପିଣୀ ହୋଇଥାନ୍ତି ଜଗଦ୍ଧାତ୍ରୀ ଯେ ।

ଦକ୍ଷ ପ୍ରଜାପତି କନ୍ୟା ଥିଲେ ସତୀ

ଶିବଙ୍କୁ ବରି ନିନ୍ଦା ପାଇଲେ ଅତି ଯେ,

ଯଜ୍ଞ ଅଗ୍ନି କୁଣ୍ଡେ ସତୀ ଦେଲେ ଝାସ

ପିତା ଅପମାନେ ନିଜେ ହେଲେ ଧ୍ଵଂସ ଯେ ।

ପୁନର୍ଜନ୍ମ ଲଭି ହୋଇଲେ ପାର୍ବତୀ

ଅଦ୍ରିତନୟା ଭାବେ ଅର୍ଜିଲେ ଖ୍ୟାତି ଯେ,

ସଂକଳ୍ପ ପୂର୍ଣ୍ଣ କଲେ ଶିବଙ୍କୁ ପାଇ

କୈଳାସେ ରହିଲେ ହର ଗୌରୀ ହୋଇ ଯେ ।

ଶୈଳଠାରୁ ଜନ୍ମ ଲଭି ଶୈଳପୁତ୍ରୀ

ମାତା କଲ୍ୟାଣମୟୀ ଅଭୟଦାତ୍ରୀ ଯେ,

ଦେବୀ ରୂପେ ଶ୍ରଦ୍ଧା ବିଶ୍ଵାସ ରୂପିଣୀ

କୃପା କରନ୍ତି ଭକତ ମନ ଜାଣି ଯେ ।

ବୃଷାରୁଢ଼ା ଶୁକ୍ଳ ବସ୍ତ୍ର ପରିହିତା 

ମସ୍ତକେ ତାଙ୍କ ଅର୍ଦ୍ଧ ଚନ୍ଦ୍ର ଶୋଭିତା ଯେ,

ଦକ୍ଷିଣ ହସ୍ତେ ତ୍ରିଶୂଳ ବାମେ ପଦ୍ମ

ମାତା ଜଗଦମ୍ଵା କରୁଣା ଅସୀମ ଯେ ।

ଶୈଳପୁତ୍ରୀଙ୍କୁ କଲେ ପୂଜା ଅର୍ଚ୍ଚନା

ଭକ୍ତର ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୁଏ ମନସ୍କାମନା ଯେ,

ମୂଳାଧାର ଚକ୍ର ହୁଅଇ ଜାଗ୍ରତ

ଦୁଃଖ ଯାଇ ବହୁ ସିଦ୍ଧି ହୁଏ ପ୍ରାପ୍ତ ଯେ ।

ଦେବୀ ମାଆ ଶୈଳପୁତ୍ରୀଙ୍କୁ ନମନ

ସୁରକ୍ଷା ଦେଇ ସେ ରଖନ୍ତୁ ଜୀବନ ଯେ,

ଚରଣେ ତାଙ୍କର ଦିଅନ୍ତୁ ଶରଣ

ଶ୍ରଦ୍ଧା ଭକ୍ତି ପୁଷ୍ପ କରନ୍ତୁ ଗ୍ରହଣ ଯେ ।