ଚଉପଦୀ (168)

ରାଗ - ପୁରି

ଲୀଳାବତୀ ରସେ ରସିଲା

କୋଳେ ବସାଇଲି; ଗେଲେ ବସିଲା ରେ

ପୀନ ସ୍ତନ ଆଲିଙ୍ଗନୁଁ ଘନପୁଲକିତ ତନୁ

କରି ମୋ ଅଙ୍ଗରେ ରଙ୍ଗେ ମିଶିଲା ରେ

ଅଧରେ ବିମ୍ବ ଚୁମ୍ବନେ ନ ଧରି ଗୁମାନ ମନେ

ହରଷେ ମୋ ଗଣ୍ଡେ ଗଣ୍ଡ ଘଷିଲା ରେ

ନଖ ବସୁଁ ଉରୁ-ମୂଳେ ସୁଖବଦନା ବିକଳେ

ରଖ ବୋଲି ଗେଲେ “ଇଷି” ଭାଷିଲା ରେ

ରତି ମୁଁ ମାଗନ୍ତେ ରସବତୀ ନକରି ନିରାଶ

ଲାଜ ଲାଜ ହୋଇ ମନ୍ଦେ ହସିଲା ରେ

ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଛୋଟରାୟ କହେ “ଆହା ! ସେ ସମୟ

ମୋତେ ‘ସ୍ୱର୍ଗ’ ସୁଖମୟ ଦିଶିଲା ରେ