ଚକ୍ରବ୍ୟୁହ

ଶକ୍ତ ଏକ ବଳିଷ୍ଠ   ପରିଧିର ବଳୟ

ଜୀବନ ପଥରେ ସୃଷ୍ଟି କରେ ଅନ୍ତରାୟ ।

ଶତ୍ରୁ ରଚେ ଗୁପ୍ତ୍ତେ ରହି ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଢ଼ଙ୍ଗେ

ମହାଭାରତେ ଯଥା ଅଭିମନ୍ୟୁ ରଣ ରଙ୍ଗେ ।

ଷଡ ଯନ୍ତ୍ର ବୋଲି ଯାର ଅଟେ ଭିନ୍ନ ରୂପ

ମରୀଚିକା ସମ ପଥ ସ୍ୱଚ୍ଛଳ ସ୍ୱରୂପ ।

କର୍ମ ଜାଣି ବିଭୁ   ରଚେ ଧର୍ମ ଚକ୍ରବ୍ୟୁହ

ଚକ୍ରବ୍ୟୁହେ ପଡ଼ି ଭାଗ୍ୟେ ଥିଲା ବୋଲି କୁହ ।

ସ୍ୱାର୍ଥେ ଅନ୍ଧ ହୋଇ ଶତ୍ରୁ ଗଢେ ଚକ୍ରବ୍ୟୁହ

ମୁହେଁ ମିଠା କଥା କହି ଲଗାଏ ସେ ମୋହ ।

ସତ୍ କର୍ମ,ସତ୍ ମନ,ସତ୍ ଧର୍ମ ଯାର

ଚକ୍ରବ୍ୟୁହୁଁ ଉଦ୍ଧରିବା ମନ୍ତ୍ରଟି ତ ସାର ।

ଅଜାଣତେ ଲୋଭ ମୋହ ଟାଣି ନିଏ ପାଶେ

ଅନଳ ଦେଖି ପତଙ୍ଗ ଯେହ୍ନେ ପ୍ରାଣ ଝାସେ ।

ସ୍ୱରୂପ ନାହିଁ ତାହାର ଅନୁଭବେ ଆସେ

ଭାବିବା ପୂର୍ବରୁ ସେହି ବାନ୍ଧେ ଦୃଢ଼ଫାଶେ ।

ଅନ୍ୟାୟାସେ ଜୀବନଟା ହୁଏ ବେସାହାରା 

ଦୃଢ଼ମନା ଦୃଢ଼  ମନେ କରେ ମୁକାବିଲା ।

ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଧର୍ମ ସତ୍ୟ ବାଣୀ ପାଶରେ ଯାହାର

ଚକ୍ରବ୍ୟୁହ ପାରି ହେବା ସହଜ ତାହାର ।