ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ

ଖସି ଖସି ଯାଏ

ଆକାଶରୁ ଜହ୍ନ

ନୀଳ ଆକାଶ ର ଆଳୟ

କାନ୍ଦୁଥାଏ ପଛପଟେ ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି

ବାଦଲ ର ପଣତରେ ଢାଙ୍କି ଦେଇ

ଆଖିର ଲୁହକୁ

ବିରହର ଜ୍ୱାଳା ରେ ଜଳି ଜଳି

ବଞ୍ଚିବାକୁ ହେବ

ଶତାଧିକ ଆୟୁ

ଛାଡି ଛାଡି ଯିବେ ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ୱଜନ

ଶୁଭୁଥିବ, ଅନ୍ତର ର କୋହ 

ଚନ୍ଦ୍ର ପରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ

ଆଉ ଅଗଣିତ ତାରକାରlଜି

ଖସି ଖସି ଯିବେ

ଯାଉଥିବେ ମିଶି ଘୋର ଅନ୍ଧକାରେ 

ଓଃ! ଏଇତ ଜୀବନ

ଜନ୍ମ ପରି ମୃତ୍ୟୁ ଏଠି

ଜୀବନ ର ଚିରନ୍ତନ ସତ୍ୟ

ସୃଷ୍ଟି ସ୍ରୋତ ର ଅନ୍ତିମ ଦ୍ୱାରରେ

ଶୁଭୁଥାଏ, ବିଲୟ ର କରାଘାତ

ଆଲୋକ ଅନ୍ଧକାର ର

ଲୁଚକାଳି ଖେଳରେ ଛନ୍ଦିଯାଏ 

ଅନାଗତ ଭବିଷ୍ୟତ

ତଥାପି ଆଶା ତ ଅଟେ ଅସୁମାରୀ

ଅପରିସୀମ ସେ ସାଗର ଲହରୀ

ଚାହିଁଥିବ ସୁନୀଳ ଆକାଶ

ଆଃ! ହେବ କି ଦିନେ ପୁନର୍ବାର 

ମୋ ଚନ୍ଦ୍ର ଯେ ଉଦିତ!!