ଚିହ୍ନା ସବୁ ଏବେ ଅଚିହ୍ନା

ଆଶା ଦୀପ ମୋର ପବନେ ଲିଭିଲା

ଜୀବନ ଅନ୍ଧାର ହେଲା,

ପୂର୍ଣ୍ଣିମୀ ଜହ୍ନକୁ ସତେ ଅବା ଆସି

ରାହୁ ଗ୍ରାସ କରିଗଲା ।

ଭାବିଥିଲି କେତେ କଥା ମୋର ମନେ

ଆଖିରେ ସପନ କେତେ,

କ୍ଷଣିକରେ ସବୁ ଧୂଳିସାତ ହେଲା

ଗ୍ରହଣ ଲାଗିଲା ସତେ ।

ପଡିଗଲା ସତେ କାହାର ନଜର

ମୋର ସୁଖ ସଂସାରରେ,

ପଥହରା ଏକ ବାଟୋଇ ପରି ମୁଁ

ଚାଲେ ଅଜଣା ରାସ୍ତାରେ ।

କିଏ ପର ଏବେ କିଏ ବା ନିଜର

ଚିହ୍ନିବା ବି କଷ୍ଟକର ,

ଚିହ୍ନା ସବୁ ଏବେ ଅଚିହ୍ନା ଲାଗନ୍ତି

ବିଚିତ୍ର ଏଇ ସଂସାର ।

ଅଜଣା ହେଲେ ବି ରାସ୍ତାରେ ଚାଲିଛି

ମନରେ ବାନ୍ଧିଛି ଆଶା,

ମରୁଭୂମିରେ ମୁଁ ଖୋଜୁଅଛି ପାଣି

ସମ୍ମୁଖରେ ମୃଗତୃଷ୍ଣା ।

ମରୁଦ୍ୟାନ ହେଉ ଅବା ମୃଗତୃଷ୍ଣା

ଆଖି ଇସାରାରେ ଯିବି,

ଜୀବନ ଯାତ୍ରାରେ ଯେତେ ଆସୁ ଦୁଃଖ

ମୁଁ ତାକୁ କୋଳେଇ ନେବି ।

*****