ଛଳବାହିନୀଶ

ଛଳବାହିନୀଶ ହେ !

ନୁହେଁ ମୁଁ ଲଳିତା 

ଆଣିନାହିଁ ତମ ପ୍ରେୟସୀର ବାର୍ତ୍ତା

ତମ ପ୍ରେମ ପ୍ରାକୃତ କି ଅପ୍ରାକୃତ 

ତା ବି ଜାଣିନାହିଁ 

ମାତ୍ର ଦୁନିଆ କହେ ପରକୀୟା ।

ମୋ କଥା ଶୁଣି ତୁମେ

ଦୁଃଖ ସାଗରେ ବୁଡିବ ନା

କର୍ମର ଦ୍ୱାହିଦେଇ ତମ ସେଇ 

ରଙ୍ଗିମା ଅଧରେ ସ୍ମିତ ଲହରୀ ଖେଳାଇବ

ତା ବି ସନ୍ଦେହ ।

କାଳେ ତମେ ରାଧା ବିନା ଶକ୍ତିଶୂନ୍ୟ

ତମ ହାତରେ କିଛି ନାହିଁ 

ସତେ ଯେମିତି ସର୍ବହରା ,

ସତେ କଣ ରାଧା ବିନା ତମ ଅସ୍ତିତ୍ବ ନାହିଁ ?

ସତେ କଣ ପାଲଟି ଯାଇଛ 

ପଙ୍ଗୁ ଜଡ଼ ଅଥର୍ବ ?

ନା ,ଏ ଏକ ଛଳନା ?

କହନ୍ତି ,

ତମ ଆଉ ତାର ଏକଆତ୍ମା ତେବେ,

ତାର ପ୍ରେମିକାପଣ ଜାହିର 

ଏକ ଛଳନା ନୁହେଁ ତ ,ଦିଗଭ୍ରଷ୍ଟ ପାଇଁ ।

ତଥାପି ତା କଥା ଶୁଣିଲେ ତମେ

ପରମ ତୃପ୍ତି ଲାଭ କର ,

ଏ କଣ ଛଳନା ନୁହେଁ ?

ଜାଣିଛ !

ଆଜି ଅମୃତଧାରା ବେଗବତୀ ମାତ୍ର

କୋଳେ ଜୀବହୀନ ଅନ୍ତନେଇ 

କରୁଣ ଚିତ୍କାର କରେ ରାଜ ରାସ୍ତାରେ ,

ସମ୍ପର୍କ ମହୁର ମହୁମାଛିର ଡେଣା ଶକ୍ତି ହୀନ,

ଅମୃତ ଅପେକ୍ଷା ଆଜି ଗରଳ ପରମ ସ୍ଵାଦୁ,

ଜଳରେ ନୁହେଁ ଶୋଣିତରେ ତୃଷା ମେଣ୍ଟେ,

ମିଛ ସହାନୁଭୂତି ରେ ଲୋକେ ବଡ଼ ହେଉଛନ୍ତି ,

ଏ କେଇପଦ ତମ ମନେ ରହିବ,

ନା ସେଇ ନା କୁ ସାର୍ଥକ କରିବ 

ଛଳବାହୀନିଶ !