ବୁଝି ଯିବୁ ଜୀବନର ବଞ୍ଚିବା ଭାଷା

ମନ ପାରାରେ , କେଉଁଠି ତୁ ବାନ୍ଧିବୁ ବସା

ନାହିଁ ଗଛ,ବୃକ୍ଷ ମରିଯାଉଛି ଆଶା ।।

ଦିନର ସୂରୁଯ ଆଉ ରାତିର ଜହ୍ନ

ନିସ୍ତେଜ ଦିଶଇ ତାର ଜ୍ୟୋତି ମଳିନ

ବହୁନି ମଳୟ ବାଆ ,

ପ୍ରଦୂଷଣ ଭରା ଆହା

କାହାକୁ କରିବୁ ଆଉ କହ ଭରଷା , ମନ ପାରାରେ…।।

ଅଶାନ୍ତମ଼ୟ ଆକାଶ ଏ ଶୂନ୍ୟ ପଥ

ଜଳ,ସ୍ଥଳ,ନଭ କାହିଁ ଦିଶୁନି ବାଟ

ଯିବୁ୍ରେ ହୋଇ ହାଲିଆ ,

ନାହିଁ ଆଉ କେ‌ହି ସାହା

ଦିନୁ ଦିନ ମରିଯାଏ ଜୀଇଁବା ଆଶା , ମନ ପାରାରେ…।।

ଅକାଳ ବଢ଼ି,ମରୁଡି,ଭୈରବ ରଡି

କାନ୍ଦଣା ଲହରୀ ରୋଳ ପଡେ ଉଛୁଳି

ଶାନ୍ତି ତ ମିଳିବ ନାହିଁ ,

କେତେ ଯେ ଉଡିବୁ ତୁହି

ଡେଣା ଭାଙ୍ଗିଯିବ ବେଗେ ଖୋଜରେ ଆଶ୍ରା , ମନ ପାରାରେ…।।

ଅଛିରେ ଗୋଟିଏ ଆଶା ଭରସା ତୋର

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ର ଯାଆରେ ଉଡ଼ି କରିବୁ ଘର

ସେଠି ତୁ ଘୁମୁରୁ ଥିବୁ ,

ନିର୍ମାଲ୍ୟ ଖୁଣ୍ଟି ଖାଇବୁ

କଳପ ବଟର ଡାଳ‌ ହେବ ଭରସା , ମନ ପାରାରେ…।।

ଆଶା ବିଶ୍ଵାସର ଉତ୍ସ ମୋ ଜଗନ୍ନାଥ

କହଇ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ତାରେ ଶରଣ ପଶ

ଆରେ ତୁ ମୋ ମନ ପାରା ,

ତା’ ପାସେ ଦେଲେ ରେ ଧରା

ବୁଝିଯିବୁ ଜୀବନର ବଞ୍ଚିବା ଭାଷା , ମନ ପାରାରେ…।।

କବି ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର , ମଙ୍ଗଳାଯୋଡି , ଖୋର୍ଦ୍ଧା