ବୁଢୀମା

ହୋଇଥିଲି ଖୁବ୍ ଛୋଟ ... 

ଖାଲି ଏତିକି ମନେ ପଡୁଛି ,

ହାଫ୍ ପ୍ୟାଣ୍ଟର ବୋତାମ ଦବାଟା ବି

ଲାଗୁଥିଲା ଗୋଟେ କାରସାଦି କାମ ,

ବୁଢୀମାଆ କାଙ୍କରେ ବାଡି ପଛ

ଚାରି ହାତ ମାଟିକୁ ଆଡେଇ ଦେଇ

ଫିଙ୍ଗି ଦେଇଥିଲା ମୁଠେ ଶାଗ ମଞ୍ଜି ।

ଖାଲି ଏତିକି ମନେ ପଡୁଛି ,

ମାଟି ବତର ନ ଶୁଖୁଣୁ ବୁଢୀମା

ନସର ପସର ହୋଇ ଢାଳିଦିଏ

ଦୁଇ ଢାଳ ପାଣି ଚାରି ହାତ ମାଟି ଉପରେ ,

ଆଉ , ଦିନ କେଇଟାରେ ...

ଚୁଇଁ ଚୁଇଁ ପତ୍ର କି ଗଛ କେଜାଣି !

ମନଲୋଭା କଅଁଳ ରଂଗକୁ ସାଉଁଟି ,

ଚାରି ହାତ ମାଟିକୁ ଧରିଥିଲେ ଜାବୁଡ଼ି।

ଶାଗ ଖାଇବା ଘାସ ଖାଇଦେବେ କହି

ଆଙ୍ଗୁଠି ଟିପରେ ଘାସ ଓପାଡି ଦେଉଥିଲା ,

ଛନ ଛନ ଶାଗ ପତ୍ର ବଢିବାର ଦେଖି

ବୁଢୀମାଆ ଟିକିଏ ବଡିମା ବି ମାରୁଥିଲା ।

ଧୁ ... ଧୁ ... ଖରା ବେଳେ ବି

ବାଡି ପଛ ଢ଼ିଙ୍କି ଶାଳରେ ମୁହଁ ଘୋଡାଇ

ବୁଢୀମା ବାରବୁଲା କୁକୁଡ଼ାଙ୍କୁ ଜଗି ବସୁଥିଲା।

ଖାଲି ଏତିକି ମନେ ପଡୁଛି ,

ମୁ‌ହଁ ସଞ୍ଜ ବେଳେ ବୁଢୀମାଆ

ମୁଣ୍ଡଟାକୁ କାନ୍ଥରେ ଆଉଜି ବସିଥିଲା ,

ସରୁ ଓଢଣୀର ମାପଚୁପ ପଣତରେ

ନାକ ଆଉ ଆଖି ତଳ ପୋଛି ଆଣୁଥିଲା

ହଁ ... ପ୍ରାୟ , ସେ କାନ୍ଦୁଥିଲା ।

କଷରା , କାଳିଆ ଦାମୁରି ଦୁଇଟା

ବିଡେ ନଡ଼ା ପାଇଁ ମାଡଗୋଳରେ ...

ଚାରି ହାତ ଶାଗ ଟୋକଳି ଠେଲା ଠେଲିରେ

ପ୍ରାୟତଃ ... ନିଶ୍ଚିହ୍ନ ହୋଇଗଲା ।

ବାପା କଷରା , କାଳିଆ ଦୁଇଟାଙ୍କୁ

ଗୁହାଳରେ ପଘା ଦେଇ ବାନ୍ଧିଦେଲେ ,

ବୁଢୀମା ର ଲୁହ କି ଆଉ କ'ଣ କେଜାଣି

ଗୋରୁଙ୍କୁ ପିଟି ଚାଲିଲେ , ହଗା ନଗା ...

ବୁଢୀମା ଦୈାଡି ଆସି ପାଞ୍ଚଣଟା ଛଡାଇଲା

ବାପାଙ୍କୁ ତାଗିଦ୍ କରି କହିଲା -

ଶାଗ ଟୋକୋଳିଟିଏ ଉଜୁଡିଲା ... ଉଜୁଡିଲା ...

ଚାଷ ଉଜାଡିବୁ ନା କ'ଣ ?

ସତ କଥା ଲୋ ବୁଢୀମାଆ... 

ତୁ ହିଁ ଠିକ୍ ବୁଝିଥିଲୁ ଉଜୁଡିଯିବାଟା କ'ଣ ?

କାଲି କାହିଁ କେବେଠୁ ସରିଯାଇ

ଆଜି ହେଇ ପୁଣି ଆଜି ବି ସରିବାକୁ ବସିଲାଣି ।

ଆଜି ଅନ୍ଧାରୁଆ ଆକାଶକୁ 

ଥୋଡ଼ି ଟେକି ଅନାଇବା ପରେ ,

ମନରେ ଅନାୟାସରେ ଚାଲିଆସେ

ତୋରି କଇଁ ଫୁଲିଆ ମୁହଁଟା ,

ଖୋଜୁଥାଏ ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ତାରା ମେଳରେ ...

ସବୁଠୁ ବେଶି ଜଳକା ତାରାଟାକୁ

ଅତି ଅଳ୍ପ ସମୟର ଭାବନା ପରେ

ମାନିଯାଏ ସେଇଟା ନିଶ୍ଚେ ତୁ ...।

ହୋଇପାରେ ... ତୋ ଗେଲବସରତାର

ଅନ୍ତର ଭରା ପ୍ରତିଦାନ ।