ବସୁଧୈବ କୁଟୁମ୍ବକମ୍

ପୂତ ଆର୍ଯ୍ୟାବର୍ତ୍ତ ବିଶ୍ବେ ସୁବିଦିତ ,

ଭାରତ ନାମରେ ଖ୍ୟାତ ।

ଜ୍ଞାନଗୁରୁ ରୂପେ ହୋଇ ସମାଦୃତ,

ଜଗତେ ଚିର ବନ୍ଦିତ ।

ନୀତି ଓ ଆଦର୍ଶେ ବିଶ୍ବ ସମୂହକୁ

କରିଅଛ ଆପଣାର ।

ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ବିଶ୍ବାସେ ଭ୍ରାତୃତ୍ବ ବନ୍ଧନେ

ସର୍ବତ୍ର ହୋଇଛି ସାର ।

ପୁରୁବଂଶ ରାଜା ଦୁଷ୍ୟନ୍ତଙ୍କ ପୁତ୍ର

ଅଟଇ ନାମ ଭରତ ।

ଭରତଙ୍କ ନାମେ ନାମିତ ଏ ଦେଶ, 

ଏହି ମୋ ପ୍ରିୟ ଭାରତ । ।

ସକଳ ଜ୍ଞାନର ମହାର୍ଣ୍ଣବ ଏହା

ସର୍ବଶାସ୍ତ୍ରେ ପରପୂର୍ଣ୍ଣ ।

ଯୋଗୀ, ଋଷି, ମୁନି, ମହାକବି ଆଦି

ସର୍ବେ ତାହାର ସନ୍ତାନ ।

ଭୌଗୋଳିକ ସ୍ଥିତି ଅତୀବ ଉତ୍କୃଷ୍ଟ 

ପ୍ରକୃତି ବିଭା ମଣ୍ଡିତ l

ନାତି ଶୀତ-ଉଷ୍ଣ ଅଟେ ଜଳବାୟୁ

ସଭିଙ୍କୁ କରେ ଆକୃଷ୍ଟ ।

କିରୀଟ ସଦୃଶ ମଣ୍ଡିତ ମସ୍ତକ

ହିମଗିରି ଶୋଭାବନ ।

ମହାସିନ୍ଧୁ ଯେହ୍ନେ ପଦସରୋଜକୁ

କରୁଥାଏ ପ୍ରକ୍ଷାଳନ ।

ଭାରତର ପ୍ରାଚୀ ଦିଗେ ଅବସ୍ଥିତ।

ଶ୍ରୀ କ୍ଷେତ୍ର ବୈକୁଣ୍ଠଧାମ ।

ପ୍ରତିଚୀ ସୌରାଷ୍ଟ୍ରେ ସୋମନାଥ ପୁଣି

ଦ୍ବାରିକାନାଥଙ୍କ ଧାମ ।

ଉତ୍ତରାଖଣ୍ଡରେ ବଦ୍ରି ଓ କେଦାର 

ଜାହ୍ନବୀ ଯେ ପୁଣ୍ଯତୋୟା ।

ପରମପାବନୀ ପତିତପାବନୀ

ଦିଏ ସଭିଙ୍କୁ ଅଭୟା ।

ତିରୁପତି–ରାମେଶ୍ବର ମହାଦେବ

ଦକ୍ଷିଣେ କନ୍ୟାକୁମାରୀ

ଏ ଆର୍ଯ୍ୟ ଭୂମିର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପରିଚୟ

ଏ ସର୍ବେ ଗୌରବ ଶିରୀ ।

କାଶ୍ମୀର ଅଟଇ ଭାରତ ଭୁସ୍ବର୍ଗ

ଦେବଭୂମି ହମାଳୟ ।

ଦଣ୍ଡାୟମାନ ସେ ପ୍ରହରୀ ରୂପରେ

ଦେଇ ବୀର ପରିଚୟ ।

ବୈଦିକ ଜ୍ଞାନରେ ହୋଇ ସମୁଜ୍ଜ୍ବଳ

ରଖି ନିଜ ସ୍ଵତନ୍ତ୍ରତା ।

ସୁମହତ ଶିକ୍ଷା ଦେଇ ଜଗତକୁ

ବିଶ୍ବେ ହେଲା ଦିବ୍ଯଦ୍ରଷ୍ଟା ।

ଲୋକମାତା ରୂପେ ହୁଅନ୍ତି ପୂଜିତା

ପାବନୀ ସରିତ କୁଳ ।

ଶସ୍ଯ-ଶ୍ୟାମଳା କରି ଭୁଖଣ୍ଡକୁ

ଦିଅନ୍ତି ଅମୃତ ଜଳ ।

ଗଙ୍ଗା-ଗୋଦାବରୀ ଓ କୃଷ୍ଣା-କାବେରୀ

ବ୍ରହ୍ମପୁତ୍ର/ମହାନଦୀ ।

ଜୀବଜଗତର କଲ୍ଯାଣ ନିମନ୍ତେ

ହୋଇ ସଦା ଦୃଢ଼ବ୍ରତୀ ।

ମହର୍ଷି ବାଲ୍ମୀକି ରଚୀ ଗମାୟଣ

ହୋଇଲେ ବଶ୍ବ ବୀଖ୍ୟାତ ।

ବ୍ୟାସଦେବ ମୁନି ରଖିଲେ ସୁଯଶ

ରଚିଣ ମହାଭାରତ ।

ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କ ରାଜ ପରିଷଦେ

ଥିଲେ ଜ୍ଞାନୀ ନବରତ୍ନ । 

ମହାଗ୍ରନ୍ଥ ସହ ନୀତି ଓ ଆଦର୍ଶ

ଦେଲେ ଉପଦେଶ ଜ୍ଞାନ ।

କାଳିଦାସ-ମାଘ-ଦଣ୍ଡୀ-ଭବଭୂତି

ଶ୍ରୀହର୍ଷ ଆଦି ପଣ୍ଡିତ ।

ସ୍ବକୀୟ ଜ୍ଞାନରେ ବିଶ୍ବ ସମୂହକୁ

କରିଥିଲେ ଉଦ୍ଭାସିତ ।

ଶ୍ରୀରାମ ଓ କୃଷ୍ଣ ବୁଦ୍ଧଦେବ ଗୁରୁ-

ଗୋବିନ୍ଦ ଓ ଆକବର ।

ବିଶ୍ବବାସୀଙ୍କର ମଙ୍ଗଳ ବିଧାନ

କରୁଥିଲେ ନିରନ୍ତର ।

ଗୋସ୍ୱାମୀ ତୁଳସୀ ଦାସ ଓ କବୀର

ନାନକ ଓ ସୁର ଦାସ ।

ଦୋହା-ଚୌପାଇରେ ସୁଧାମୟ ବାଣୀ

ଲେଖିଲେ ଗ୍ରନ୍ଥ ମାନସ ।

ଚାଣକ୍ୟ-ବିଦୁର-ମନୁ-ଭର୍ତ୍ତୃହରି

ପତଞ୍ଜଳି ଓ ପାଣିନି ।

ନୀତି ଓ ବୈରଗ୍ୟ-ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ର ଆଦି

ଯୋଗ - ବ୍ୟାକରଣ ପୁଣି ।

ବିଶ୍ବନାଥଙ୍କର ସାହିତ୍ୟ ଦର୍ପଣ

ଶ୍ରୀ ଜୟ ଗୀତଗୋବିନ୍ଦ 

ଭଞ୍ଜ-ରାଧାନାଥ-ଗଙ୍ଗାଧରଙ୍କର

କୃତି ଯେ ବିଶ୍ବ ବଖ୍ୟାତ ।

ଶାନ୍ତି-ମୈତ୍ରୀ-ସ୍ନେହ-ସଦ୍ଭବର ବାର୍ତ୍ତା

ବିଶ୍ବେ କରି ପ୍ରତିଷ୍ଠିତ । 

ସାରା ବସୁଧାକୁ ଏକତା ସୂତ୍ରରେ

ବାନ୍ଧିଛି ଦେଶ ଭାରତ । ।

ବିଶ୍ବଧର୍ମ ସମ୍ମିଳନୀ ଚିକାଗୋରେ

ସ୍ବାମୀଜୀ ବିବେକାନନ୍ଦ ।

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବାଗ୍ମୀ ରୂପେ ବକ୍ତବ୍ୟ ରଖିଣ

କଲେ ସଭିଙ୍କୁ ଚକିତ ।

“ବସୁଧୈବ କୁଟୁମ୍ବକମ୍” ବିଷୟରେ

ଦେଇ ଦିବ୍ୟ ସମ୍ଭାଷଣ ।

ବିଶ୍ବର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମାନବ ରୂପରେ

ହୋଇଲେ ଗୁରୁ ମହାନ ।

ସତ୍ୟ-ଅହିଂସାର ମହାନ ପୂଜକ

ଥିଲେ ଜାତିର ଜନକ ।

ସତ୍ୟାଗ୍ରହ କରି ଅହିଂସା ନୀତିରେ

ଦେଶକୁ କରିଲେ ମୁକ୍ତ ।

ସେବା-ମମତାର ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତୀ ସାଜି

ପୂଜ୍ଯା ମଦର ଟେରେସା ।

ଆଜୀବନ ସେବା କରି ମାନବଙ୍କ

ବିଶ୍ବେ ଲଭିଲେ ପ୍ରଶଂସା ।

ମୃତ୍ୟୁ ପରବର୍ତ୍ତୀ ଅଷ୍ଟାଦଶ ବର୍ଷେ

ପାଇଲେ ସନ୍ଥ ମାନ୍ୟତା ।

ଅମର ଆତ୍ମାର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ମହୀୟସୀ 

ସେବା ବଳେ ହେଲେ ଖ୍ୟାତା ।

ବିଶ୍ବକବି ରୂପେ ରବୀନ୍ଦ୍ର ଠାକୁର 

ରଚିଲେ ଅମର ଗ୍ରନ୍ଥ ।

ବିଶ୍ବ ସମୂହର କରି ଗୁଣ ଗାନ 

ହୋଇଲେ ଚିର ବିଖ୍ୟାତ ।

ବୀର ପ୍ରସବିନୀ ମୋ ଭାରତମାତା

ଅଟେ ବୀରଭୋଗ୍ଯା ଦେଶ ।

ବୀର ଖୁଦୀରାମ-ଶହୀଦଭଗତ

ରଖିଲେ ମାତାର ଯଶ ।

ଵୀରବିପ୍ଳବୀ ଅମର ନେତାଜୀ

ଥିଲେ ଶତ୍ରୁଙ୍କ ଶମନ ।

ରାଷ୍ଟ୍ର ପାଇଁ ସେ ଚରମପନ୍ଥୀ ସାଜି

ଦେଶ କରିଲେ ସ୍ବାଧୀନ ।

ଲୌହମାନବ ଯେ ସର୍ଦ୍ଦାର ପଟେଲ

ଥିଲେ ସେ ଶକ୍ତି ପୁରୁଷ ।

ଅଖଣ୍ଡ ଭାରତ ସ୍ଥାପନ ପାଇଁ କି

ଦେଖାଇଥିଲେ ପୌରୁଷ ।

ଉତ୍କଳ ମାତାର ବୀରପୁତ୍ର ଥିଲେ

ରାଜଗୁରୁ ଓ ସୁରେନ୍ଦ୍ର ।

ଦେଶପାଇଁ ଦେଲେ ଆତ୍ମବଳିଦାନ

ହୋଇଗଲେ ଯେ ଅମର ।

ଭାରତ ଅଟଇ ଗଣତନ୍ତ୍ର ରାଷ୍ଟ୍ର 

ସାର୍ବଭୌମତ୍ବର ପ୍ରତୀକ । 

ଧର୍ମନିରପେକ୍ଷ ଓ ଜନମଙ୍ଗଳ 

ବିଶ୍ବର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଦ୍ୟୋତକ ।

ଜାତି-ଧର୍ମ-ସମ୍ପ୍ରଦାୟ ନର୍ବିଶେଷେ 

ଭିନ୍ନତା ମଧ୍ଯେ ଏକତା ।

ସର୍ବଧର୍ମ ସମନ୍ବୟର ମିଳନ 

ହୋଇଛି ଏଠି ପ୍ରତିଷ୍ଠା ।

ଦୟା ଓ ଉଦାର-ମହତପଣରେ 

ସଭିଙ୍କୁ କରି ଆପଣା । 

ଜଗତେ ବିରଳ ଏତାଦୃଶ ରାଷ୍ଟ୍ର 

ହୋଇଛି ସେ ଉଚ୍ଚମନା ।

ଶତ୍ରୁ - ମିତ୍ରଙ୍କର ଏକତ୍ରାବସ୍ଥାନ 

ଶରଣାର୍ଥୀଙ୍କ ରକ୍ଷକ 

ନାହିଁ ଏହି ଦେଶେ ଭେଦାଭେଦ ଭାବ 

ଅଟନ୍ତି ସର୍ବେ ନିର୍ଭୀକ ।

ଯାହା ନାହିଁ ଏହି ଭାରତ ବର୍ଷରେ

ତାହା ନାହିଁ ଏ ଜଗତେ । 

ଜ୍ଞାନ ବିଜ୍ଞାନର ଅମୃତଧାରକୁ 

ବିତରିଛି ଶୁଦ୍ଧ ଚିତ୍ତେ ।

ଯାବତଚନ୍ଦ୍ରାର୍କ ଭାରତ ବିଶ୍ବରେ 

ଆଣିଦେଉ ସଦ୍ଭାବନା । 

ସାରା ବସୁଧାର ହିତୈଷୀ ଭାବରେ 

କରୁ ହିଁ ଶୁଭକାମନା ।

ଦେବଦୂତ ସମ ଶାନ୍ତିର ବାରତା 

କରିଥାଉ ବିତରଣ । 

ବିଶ୍ବ ସମୂହର କଲ୍ୟାଣ ମନାସି, 

ଭାରତ ହେଉ ମହାନ ।