ବୃଦ୍ଧ

   ଝରିପଡ଼େ ହସ ବୃଦ୍ଧଙ୍କ ମୁହଁରୁ ଯେବେ ଆଶ୍ୱସ୍ତିର ଆଶା,             

ଆଶା ବାଡ଼ି ହୁଏ ଆଶାର ମୀନାର ମିଳିଯାଏ ନବ ହସା |୧|                

ଯେବେ ମିଳେ ନାହିଁ ସେନେହ ମମତା ପ୍ରିୟ ପୁଅ ଝିଅଠାରୁ ,   

ହଜିଯାଏ ଆଶା ତୁଟଇ ଭରସା ବଞ୍ଚିବା ଜୀବନଠାରୁ |୨|  

ନଇଁଯାଏ ଅଣ୍ଟା ହୋଇଯାଏ ବଙ୍କା ଦେହ ଭରା ନ ସହଇ,         

ଦୁଇ ଆଣ୍ଠୁ ମଝି ମୁଣ୍ଡ ଗୁଞ୍ଜିହୁଏ ଆଖିପତା ନଇଁ ଯାଇ |୩|           

ଶ୍ମଶ୍ରୁ ଭରା ମୁହଁ ଲୁହ ଭରା ଆଖି ବେସହରା ବୃଦ୍ଧ ହୁଏ,           

ପାନ୍ଥଶାଳା ଅବା ବୃକ୍ଷମୂଳ ତାଙ୍କ ଆଶ୍ରୟ ସ୍ଥଳଟି ହୁଏ |୪|             

ବରଷା ଖରାର ମଝିର ମଣିଷ ପେଶାପେଶି ଦେଖାଯାଏ,        

ପେଟର ଭୋକକୁ ମୁହଁର ଲାଜ ତ ତହୁଁ ପୁଣି ବଳିଯାଏ |୫|      

ଉଚ୍ଚ ପଦଧାରୀ ପୁଅ ବୋହୂମାନେ ବାପା ଯାନ୍ତି ବୃଦ୍ଧାଶ୍ରମ ,       

କହିବା କାହାକୁ କପାଳ ଲିଖନ ଭାବି ଭାବି ଯାଏ ଦିନ |୬|    

ଏମନ୍ତ ବିଚାର ଦିନୁ ଦିନ ବଢ଼େ ଶିକ୍ଷିତ ସମାଜ ଘରେ ,       

ବୃଦ୍ଧବୃଦ୍ଧା ସେବା ଚୂଲିକୁ ଗଲାଣି ଖାଇବା ଗଲାଣି ଦୂରେ |୭|            

ତଥାପି ବଞ୍ଚିଛି ମଣିଷ ପଣିଆଁ ସମାଜ ଲୋକଙ୍କ ଘରେ,      

ବୃଦ୍ଧ ପିତାମାତା ପୂଜିତ ହୁଅନ୍ତି ଦେବତା ଦେବୀ ରୂପରେ |୮|          

ସମାଜ ଦାଣ୍ଡରେ ସର୍ବ ଦେବାଦେବୀ ବୃଦ୍ଧ ବୃଦ୍ଧା ଯେବେ ହେବେ ,    

ତାହେଲେ ତିଷ୍ଠିବ ସମାଜ ମନ୍ଦିର ସଂସାର ସଂସ୍କାର ନାବେ |୯|          

ଆସ ଭରିଦେବା ହସର ଜୁଆର ସେହି ବୃଦ୍ଧବୃଦ୍ଧା ମୁହେଁ,      

ତାଙ୍କରି ହସରେ ଆମେ ବି ହସିବା ହସିବ ସଂସାର ତେବେ |୧୦|