ବୃଦ୍ଧ କାଳେ ରାସଲୀଳା

ମାଧିଆ ମଉସା ମଲ୍ଲିକାକୁ ଦେଖି

    ମନ ତାଙ୍କ ଛନ ଛନ

ବୁଢା ବୟଷରେ ପାଗଳ କରିଛି

     ମଲ୍ଲିକାର ଯଉବନ

ପାଚଲା ଦାଢିରେ ପାନିଆଁ ମାରନ୍ତି

     ନିତି ସିଏ ଘାଇଁ ଘାଇଁ

ମଲ୍ଲିକା ଆସେନି ପାଖକୁ ତାଙ୍କର

    ଦିନ ଯାଏ ଚାହିଁ ଚାହିଁ

ମଲ୍ଲିକାର ଗୋଟେ ଫୋଟ ଟିଏ ଧରି

    ଦେଉଥାନ୍ତି ଖାଲି ଚୁମା

ମଲ୍ଲିକାର ଡିପି ଦେଖି ବଢେ ବିପି

   ରାତି ଅଧେ ଫୁଟେ ବୋମା

କୋଉ ଟୋକା ଯଦି କମେଣ୍ଟ ମାରନ୍ତି

     କହୁଛନ୍ତି ଆରେ ଶଳା

ତୋପରି ବୟଷେ ବାରଟା ଛୁଆକୁ

    ମୁଁ ଜନମ କରିଲା ବାଲା

ମାଧିଆ ମଉସା ହାବ ଭାବ ଦେଖି

   ରମା ମାଉସୀ ହେଲେ ଉଭା

ମଲ୍ଲିକାର କଥା  ଛାଡ ପ୍ରାଣ ନାଥ

   ଚାଲ ନେବା ପ୍ରେମ ମଜା

ଯେତେ ବୁଢା ହେବ ସେତିକି ଯେ ଲୋଡା

   ରୋମାନ୍ସିଆ ପ୍ରେମ ରସ

ଆଗକୁ ଆଉ ଯେ ଲେଖୁ ନାହିଁ ବେଶି

    ଏଇଠି କରୁଛି ଶେଷ ।