ବନ୍ଧୁ

ଯେତେ ଉପହାର ଏ ଜୀବନେ ମିଳେ 

ସବୁ ଲାଗେ ଛୋଟ ବନ୍ଧୁ ମିଳିଲେ 

ବନ୍ଧୁର ବିହୁନେ ରସହୀନ ଲାଗେ  

ଧନ ଜନ ଯଶ ଯେତେ ବି ଥିଲେ I  

ବେଳ ଅବେଳରେ ସାହା ହୁଏ ଯିଏ 

ଠିଆ ହୁଏ ସାଥେ ଯାଏନି ଛାଡ଼ି 

ବିପଥରୁ ଯିଏ ଆଣେ ଲେଉଟାଇ 

ହାତ ଧରି ଉଠାଏ ଗଲେ ପଡ଼ି I

ବନ୍ଧୁ କୁହ ତାକୁ ଅବା କୁହ ସଖା 

ରହେ ହୃଦୟରେ ହୋଇ ନିଜର 

ପରିବାର ସମ ଅଟେ ତାର ଭାବ  

ନ ଥାଇ ମଧ୍ୟ ସମ୍ପର୍କ ରକ୍ତର I 

ଗୁରୁ ସାଜେ ସିଏ ଦିଏ ସତ୍ୟ ଜ୍ଞାନ 

ଗୋବିନ୍ଦ ସାଜେ କୁରୁକ୍ଷେତ୍ର ରଣେ  

ବାଣ୍ଟେ ସିଏ ସଦା ସୁଖ ଦୁଃଖ ପରା 

ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁ ଜୀବନେ ମରଣେ I