ବନ୍ଧୁ ପ୍ରେମେ ବାଇ ଜଗତନାଥ

ଜଗତର ନାଥ   ପ୍ରଭୁ ଚକ୍ରଧାରୀ

     ଦ୍ଵାରିକାର ଅଧିଶ୍ଵର ,

ଯା'ପଦ ସେବିବା  ପାଇଁ ବ୍ରହ୍ମା,ଶିବ

    ଚିନ୍ତୁଥାନ୍ତି ବାରମ୍ବାର ।

    ସେତ ଭକ୍ତ ବତ୍ସଳ,

ଭକତ ପାଇଁକି   ନାନା ଲୀଳା ସିଏ 

    କରୁଥାନ୍ତି ମର୍ତ୍ତ୍ୟପର ।। (୧)

ଦରିଦ୍ର ସୁଦାମା  ତାଙ୍କ ବାଲ୍ୟ ସଖା

    ଦୁଃଖ ଘୁଞ୍ଚାଇବା ଆଶେ,

ବହୁ ଦୂର ପଥ  ଆସିଥିଲେ ଚାଲି

    କେବଳ କୃଷ୍ଣ ସକାଶେ ।

    ଦେଖି ଭକ୍ତି ତାଙ୍କର,

ଯଦୁପତି ଆଜି  ସେବକ ରୂପରେ

   ନିଜ ଭକ୍ତ ପାଦତଳ ।।(୨)

ଯାହାଙ୍କ ପାଦକୁ ଧୋଇବା ପାଇଁକି

   ଛନ୍ତି ଅଷ୍ଟ ପାଟରାଣୀ,

ଆଜି ସ୍ୱୟଂ ସିଏ  ଧୋଇ ଦେଉଛନ୍ତି

   ନିଜ ସଖା ପାଦ ଟାଣି ।

   ଦେଖି ସାରା ଦୁନିଆ,

କୃଷ୍ଣ ସୁଦାମାଙ୍କ  ଅମୃତ ନାମକୁ

   ଘୋଷୁଅଛି ଆଜି ସିନା ।।(୩)

ଗ୍ରୁରୁ ମାତାଙ୍କର   ଖୁଦ ଭଜା ଏକା 

  ସୁଦାମା ହିଁ ଥିଲେ ଖାଇ,

ସେପାଇଁ ଗରୀବ  ହୋଇ ରହିଥିଲେ

  ସାହା ହେଲେ ଭାବଗ୍ରାହୀ ।

   ଦାରିଦ୍ରକୁ ହଟାଇ,

ଧନ,ସମ୍ପଦରେ ଭରି ଦେଲେ ଗୃହ

  ସୁଦାମାର ଭାବଗ୍ରାହୀ ।।(୪)