ବିଷର୍ଣ୍ଣ ପୃଥିବୀ (ଦୁଇ ଧାର ଲୁହ)

ସ୍ୱପ୍ନର ନୀଡ଼ଟି ଭାଙ୍ଗିଗଲା ଏବେ

   ସମ୍ଭାବନା ସବୁ କ୍ଷୀଣ,

ଅବୁଝା ଏ ମନ ନିଃସଙ୍ଗ ଜୀବନ

  ଚିନ୍ତାକୁ ସାଉଁ ଟେ ମନ ।

ଏକାନ୍ତ ନିଜର ହୋଇଥିଲ କେବେ

   ବିଭୋରିତ କରି ପ୍ରାଣ,

ଭାବ ବିମୋହିତା ମନ ମଧୁମିତା

    ଅମୃତେ ଭରିଲ ମନ।

କାହିଁକି ସ୍ୱପ୍ନର ଘର ଭାଙ୍ଗିଗଲା

    ପୀୟୂଷ ହୋଇଲା ବିଷ,

ନିଷ୍ଠାର ଅଭାବ ଏକାଗ୍ରତା ବିନା

    ସୃଷ୍ଟି ହେଲା ଅବିଶ୍ୱାସ ।

ହତାଦର ଏବେ ଅନାଦର ହୋଇ

    ବହ୍ନି ହୋଇ ଜାଳେ ମନ,

ଭ୍ରମରେ ଭୁଲାଇ ଛଳନା ଖେଳାଇ

    ଦହେ ନିଷ୍କପଟ ପ୍ରାଣ ।

ଜୀବନ ନୁହଁଇ  ବିଳାସ ଉତ୍ସବ

   ଯିବ ରଙ୍ଗ ବଦଳାଇ,

ଜୀବନ ପାତ୍ରରେ କପଟ ଛନ୍ଦରେ

   ବିଶ୍ୱାସେ ଗରଳ ଦେଇ ।

ମଦମତ୍ତ ପ୍ରାୟ  ଭ୍ରମନ୍ତି ଭ୍ରମର

   ସୁମନ ରେ ତାର ମନ,

ସେ କାହୁଁ ବୁଝିବ ଅଭେଦ୍ୟ ପ୍ରେମକୁ

    ନିର୍ବିକାର ସମର୍ପଣ ।

ବାସ୍ତବ ରୂପ ରେ ଆକର୍ଷଣ ସହ

    ଦୁଇ ଧାର ଲୁହ ଝରି,

ଅଧୁରା ସ୍ମୃତି କୁ ହୃଦୟ ସିନ୍ଧୁକେ

    ରଖିଛି ସାଇତି କରି ।

ବିମର୍ଷ ହତାସ ଜୀବନେ ବତାସ

    ଅସ୍ତାଚଳ ରବି ସମ,

ବିଦଗ୍ଧ ପୃଥିବୀ  ଅଧିର ସ୍ପନ୍ଦନ

    ଝୁରୁଛି ଶାଶ୍ଵତ ପ୍ରେମ ।

ନିଗାଡୁଛି ଆଜି  ବକ୍ଷରୁ ରୁଧିର

    ଯନ୍ତ୍ରଣା କୁ ଅନୁସରି,

ଦୀର୍ଘଶ୍ୱାସ ଭରି  ହୃଦୟ କନ୍ଦ ରେ

    ବେଦନାକୁ ଚାପିଧରି ।