ବିଶ୍ଵକର୍ତ୍ତା ତୁମେ ବିଶ୍ଵବିହାରୀ

ଏ ବିଶ୍ଵ ତୁମର ହେ ବିଶ୍ଵକରତା

ସାରା ସୃଷ୍ଟି ତୁମ ଦାନ

ପାହାଡ଼ ଝରଣା ସବୁଜ ବନାନୀ

ସବୁଠି ଯେ ହାତ କାମ । 

ଶିଶୁର ହସରେ ମାଆର ପ୍ରେମରେ

ବାପାଙ୍କ କର୍ମଧାରା ରେ

ମାଟିର ମହକେ ଫୁଲ ସୁବାସରେ

ପାଏ ଫଳ ମିଷ୍ଟତାରେ ।

ତୁମ ସଂସ୍କୃତିର ମହାନ ସ୍ରୋତରେ

ବିଶ୍ଵ ସର୍ବଦା ପ୍ଳାବିତ

ପାରିଲା ପଣିଆ ହାରି ଯାଏ ଯେବେ

ତୁମକୁ ଡାକେ ସତତ ।

ହର୍ତ୍ତା କର୍ତ୍ତା ତୁମେ ତୁମେ ବିଶ୍ଵକର୍ତ୍ତା

ଆହେ ଜଗତର ନାଥ

ସବୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ତୁମରି ହାତରେ

କିମ୍ପା ମଉନେ ବସିଛ ।

ହେ ପରମ ପିତା ହେ ବିଶ୍ଵ ନିୟନ୍ତା

ବିଶ୍ଵ ଭାସେ ପାପ ଜଳେ

ହେ ବିଶ୍ଵ ନିୟନ୍ତା ନିୟନ୍ତ୍ରଣେ ରଖ

ବିଶ୍ଵ ବଞ୍ଚୁ ଆନନ୍ଦରେ ।

ହେ ବିଶ୍ଵନିୟନ୍ତା ନିୟନ୍ତ୍ରଣ ରେଖା

ମାନବ ପାଇଁ କି ଟାଣ

ମାନବିକତାର ଅପୂର୍ବ ପରଶେ

ବିଶ୍ଵକୁ ଯେ ଛୁଇଁ ଦିଅ ।

ତୁମେ ଅଟ କର୍ତ୍ତା ତୁମେ ବି କାରଣ

ସମସ୍ୟାରେ ସମାଧାନ

ତୁମେ ପୁଣି ଧର୍ମ ତୁମେ ବି ଧାରଣ 

କର ଦୁଃଖ ନିବାରଣ ।

ହେ ବିଶ୍ୱ ନିୟନ୍ତା ଓହ୍ଲାଇ ଆସ ହେ

ଏ ଧରାଧାମକୁ ଥରେ

ତୁମ ସୃଷ୍ଟି ପୁଣି ସୁନ୍ଦର ହେଉ

ତୁମରି ନିୟନ୍ତ୍ରଣରେ ।