ବିରହ

ବାଟ ଚାହିଁ ଚାହିଁ ଅଙ୍ଗରାଗ ବାସି

ସପନେ ସପନେ ପାହିଯାଏ ନିଶି ,

ପ୍ରୀତି ଝୁରେ ଦୁଃଖୀ ପରାଣ , 

କହିଦେ ରେ ଥରେ ଫଗୁଣ,

କେବେ ସେ ଆସିବେ ?ମୋ ରାଣ,

ମଉଳି ଯାଏ ମୋ କବରୀ କୁସୁମ 

ବିରହ ବେଦନା କେତେ ଯେ ନିର୍ମମ ,

ସହି ହୁଏ ନାହିଁ ସହୀ …….

ସଜଳ ଆଖିର କଜଳ ର ରେଖା 

ଲୁହରେ ଯାଏ ଯା ଧୋଇ ,

ବେଦନା ଜଡିତ ହୃଦୟର ଦୁଃଖ 

କାହାକୁ ହୁଏ ନା କହି ..

ବୁଝିଲେ ବୁଝିବେ ଅନ୍ତର ବେଦନା 

ଜହ୍ନ ଆଉ ନୀଳ କଇଁ .. ।। 

ତପନ ଦୀକ୍ଷିତ(ବେଳାଭୂମି) ୨୨.୧୧.୨୦୧୭

ନାଶିକେଶ୍ୱର, କାକଟପୁର, ପୁରୀ