ପ୍ରିୟତମ

ନୀଳ ଆକାଶର

ନୀରବତା ନାହିଁ

କାହିଁକି କେଜାଣି ଆନନ୍ଦେ ଅଛି ।

ହସ୍ତକୁ ପ୍ରସାରୀ

ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ

ତୋଳି ନେବାପାଇଁ ମତେ ଡାକୁଛି ।

ଉଡ଼ିଯିବି ସେହି

ନୀଳ ପାରାବାରେ

ମିଶିବା ପାଇଁ କି ନୀଳ ଆକାଶେ ।

ଭସା ବାଦଲଟା

ସ୍ୱାଗତ କରିଣ

ନେଇଯିବ ନିଶ୍ଚେ ମୋ'ପ୍ରିୟ ପାଶେ ।

ପ୍ରିୟତମ ମୋର

କେତେ ଯେ କାତର

ଅଙ୍କେ ଅଙ୍କଶାୟୀ କରିବା ପାଇଁ ।

ଚନ୍ଦ୍ର, ତାରା ମଧ୍ୟ

ସମ୍ମତି ଜଣାଇ

କୁହନ୍ତି ,ଯାଅ ନା ଆଉ ଦୂରେଇ ।

କଳା ମେଘର ସେ

ବଜ୍ର ଧ୍ୱନି ଶୁଣି

ପ୍ରକମ୍ପିତ ହୁଏ ମୋର ଶରୀର ।

କ୍ଲାନ୍ତ, କ୍ଳାନ୍ତି, କ୍ଲେଶ

ନ କରି ଅବଶ

ରବି ରଶ୍ମିରେ ମୁଁ ଆତ୍ମ ବିଭୋର ।

ନିମ୍ନ ମୁଖୀ ହୋଇ

ରହିଛି ଅନାଇ

ପ୍ରିୟ ଅଭିନବ ଆଶା ଜଗାଇ ।

ନିତି ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ

ସ୍ମରଣ ବରଣେ

ଉତ୍କଣ୍ଠିତ ଚକ୍ଷୁ ପଲକେ ଥାଇ ।

କଥା ଦେଇ କେବେ

ଅନ୍ୟଥା କରିବା

ନାହିଁ ମୋ ପ୍ରିୟର ଜାତକେ ଲେଖା ।

ବିଧାତା ବିଧିରେ

ବିଧାନ ଭାବରେ

ତାଙ୍କ ପାଇଁ ମତେ କରିଛି ଯୋଖା ।

କୁମୁଦିନୀ ବେହେରା

ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ.