ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ

ମଙ୍ଗଳ ଦାୟକ ବିଘ୍ନ ବିନାଶକ 

ବିଦ୍ୟାଦାତ୍ରୀ ମାତ ସରସ୍ବତୀ 

ଚରଣେ ଯେ ନିତି ଢାଳଇ ପ୍ରଣତି

ଜୀବନରେ ତା ନଲାଗେ ଭୀତି

ମାତା ପିତା ପୂଜେ ସଂଜ ସକାଳରେ

ଚରଣ ଛୁଅଁଇ ଯିଏ ନିଇତି 

ସାଧୁସନ୍ଥ ସେବା ଗରିବକୁ ଦାନ 

ସିଏ ଏକା ଲଭେ ଜଗତେ ଖ୍ୟାତି

ଗୁରୁଜୀ ଗୁରୁମା କଥା ମାନି ଯିଏ 

ମନ ଧ୍ଯାନ ଦେଇ ପାଠ ପଢଇ

ଗୁରୁଜନେ ସଦା ପ୍ରଶଂସା ଲଭଇ

ମାନ ଯଶ ଖ୍ୟାତି ତାର ବଢଇ

ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମେଳେ  ନ କରଇ କଳି

ମୁଖେ ନ ବୋଲଇ ଆନବଚନ

ସେପରି ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀ ପ୍ରଶଂସା ଲଭଇ

ପାଇଥାଏ ସଦା ମାନସମ୍ମାନ

ମଧୁର ବଚନେ  କିଣି ନିଏ ପ୍ରାଣ 

କହୁଥାଏ ସଦା ମଧୁର କଥା 

ମନେ କା କଷଣ ନ ଦିଅଇ କେବେ 

ନ ଦିଏ କେବେ ସେ କାହାକୁ ବ୍ୟଥା

ପଢା ଘର ତାର ମନ୍ଦିର ସମାନ 

ରଖି ଥାଏ ତାକୁ କରି ସୁନ୍ଦର  

ଅଳିଆ ଅସନା  ନ କରେ ପୋଷାକ 

ଘରଦ୍ବାର ରଖେ ସଫାସୁତୁର

ସଜାଏ ବଗିଚା ନାନା ଜାତି ଫୁଲେ

ନିଅଇ ଗଛର କେତେ ଯତନ

କରୁଥାଏ ସିଏ ଗଛର ଆଦର

ଗଛ ପାଇଁ ପରା ଆମ ଜୀବନ

ସଅଳ ଶୁଅଇ ସଅଳ ଉଠଇ

ଯୋଗ ଶାରୀରିକ ନିତି କରଇ 

ଖାଦ୍ୟାଭାସ ସଙ୍ଗେ ଶରୀର ଯତନ

ସମୟ ସହିତ କାମ କରଇ