ବିଦାୟୀ ବସନ୍ତ

ପ୍ରତିବର୍ଷ ଆସୁଥିବି ଏବେ ତ' ଯାଉଛି

ନିଦାଘ ବୈଶାଖ ଯେଣୁ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଛି ।

ସବୁ ବର୍ଷ ପରି ନାହିଁ ମନରେ ସରାଗ 

ଏଥର ମୋ ଆଗମନେ ଅକାଳ ବିୟୋଗ ।

ସମସ୍ତେ ମୋହର ସାଥୀ ଆତ୍ମ ପରିଜନ 

ମନୁଷ୍ୟଠୁଁ ନେଇ ଯେତେ ପଶୁ ପକ୍ଷୀ ଗଣ ।

ମନେଭରି ଅସୁମାରୀ ଆଶା ଓ ଆକାଂକ୍ଷା 

ମୋର ଆଗମନ ପାଇଁ କରନ୍ତି ପ୍ରତୀକ୍ଷା ।

ଭରିଉଠେ ବନ ପକ୍ଷୀ କାକଳି ଗୁଞ୍ଜନେ 

ଏ' ସୃଷ୍ଟିକୁ ସଜାଏ ମୁଁ ବିବିଧ ସୁମନେ ।

ସଭିଙ୍କୁ ଆଦର କରି କରେ ମୁଁ ନିଜର 

ଭେଦ, ଭାବ ରଖେ ନାହିଁ ମୋ ମନ ଭିତର ।

ବିବିଧ ରଙ୍ଗରେ କରେ ଧରା ରଙ୍ଗାୟିତ

ଭରି ନବ ଶିହରଣ କରି ଅଙ୍ଗିକୃତ ।

ସଜାଇ ଦିଏ ଧରଣୀ କରି ସୁଶୋଭିତ

ଭରିଦିଏ ପୁଷ୍ପ ବୃକ୍ଷେ ନବ ପଲ୍ଲବିତ ।

ଚଳ, ଚଞ୍ଚଳ ମୁଖର ହୁଅଇ ମାନବ 

ଆଜି କିନ୍ତୁ ଏ' ପୃଥିବୀ ନିଷ୍ପ୍ରଭ , ନୀରବ।

ମହାମାରୀ ଘୋଟିଅଛି ସାରା ସଂସାରକୁ

ଉପୋଭୋଗ ନାହିଁ ଆଜି ବସନ୍ତ ଋତୁକୁ।

ବିଦାୟ ଦିଆଗୋ ସାଥି ଏହି ବର୍ଷ ପାଇଁ

ଭଗ୍ନ ହୃଦୟରେ ଆଜି ଫେରୁଅଛି ମୁହିଁ ।

ଯୁଗ, ଯୁଗାନ୍ତରୁ ମୁହିଁ ଆସୁଛି ଆସିବି 

ଉପଯୁକ୍ତ ମୋ ସମୟେ ନିଶ୍ଚୟେ ଫେରିବି ।

ବିଦାୟୀ ବସନ୍ତ ଋତୁ ବିଦାୟ ମାଗୁଛି

ଏ' ବର୍ଷର ଦୁଃଖ ସାଥେ ନେଇ ଯାଉଅଛି।

ଦିଅଗୋ ମେଲାଣି ବନ୍ଧୁ ହେଲାଣି ସମୟ 

ହେ' ଈଶ୍ୱର ଏ' ସୃଷ୍ଟିକୁ ଦିଅ ଗୋ ଅଭୟ ।

ସମୟ ହୋଇଲେ ବନ୍ଧୁ ନିଶ୍ଚେ ମୁଁ ଫେରିବି

ଆଗାମୀ ବର୍ଷରେ ଆଶା ଧରା ହସେଇବି ।

ଭରିଦେଵି ପରସରେ ନବ ଉନ୍ମାଦନା 

ବିଦାୟୀ ବସନ୍ତ ମୁଁ ଯେ କରଇ କାମନା ।