ବିବେକ ସାରଥୀଆତ୍ମାର ମୁକତି

ନୂଆ କଳେବର ଦେଲେ ଯେ ଇଶ୍ୱର

ଆତ୍ମାକୁ ସଂସ୍ଥାପି ଦେଲେ

ବିବେକ ବିଚାର ଖଞ୍ଜି ଦେଇ ପୁଣି

ଦୁନିଆକୁ ପଠାଇଲେ ।

ଅବିନାଶୀ ଆତ୍ମା ଦେହ ଦେହଳୀରେ

ଲୁକାୟିତ ଯେ ରଖିଲେ

ଆତ୍ମାର ଚେତନା ପବିତ୍ର ଭାବନା

ଶାନ୍ତି ନିଳୟ କରିଲେ ।

ଜୀବନ ପଥରେ ସବୁ ସୁ ଦାନ କୁ

କିଭଳି କି କାମେ  ଦେବା

ସେ ସ୍ଵାଧୀନତା ତ ମଣିଷ ହାତରେ

କିଭଳି କରିବ ସେବା ।

ଜୀବନର ରଥ ଏନ୍ତୁଡି ଗୃହରୁ

ଶମଶାନେ ଯାଏ ଗଡ଼ି

କାହା ପାଇଁ ତାହା ଦଣ୍ଡ୍ କର ରାସ୍ତା

କା ପାଇଁ ସାଜଇ ବେଡ଼ି ।

ଜୀବନ ରଥରେ ବିବେକ କୁ ଯଦି

ସାରଥୀ ଯେ କରିଦେବା

ମଣିଷ ଭିତରେ ହିଂସା ଦ୍ଵେଷ ବାଦ

କାହାକୁ ସ୍ଥାନ ନଦେବା ।

ଜୀବନ ରଥରେ ବିବେକ ସାରଥୀ

ସତ୍ୟର ପ୍ରତିଷ୍ଠା ହେବ

କାମ କ୍ରୋଧ ଲୋଭ ମୋହ ର ଜାଲ ଯେ

ମନ ଘେରି ନ ପାରିବ ।

ବିବେକ ହାତରେ ମନର ଲଗାମ

ବେପଥୁ ନ ହେବ ମନ

ସୁଭାବନା ନେଇ ଆଗେଇବ ସିଏ

ସନ୍ତୋଷ କରି ବହନ ।

ଜୀବନ ରଥରେ ବିବେକ ସାରଥୀ

ସନ୍ତୋଷର ସେତୁ ପରେ

ଶାନ୍ତିର ବାରତା ଲେଖି ହୋଇ ଯିବ

ଆତ୍ମାର ଚାରି କାନ୍ଥରେ ।

ବିବେକ ସାରଥୀ ହୋଇଗଲେ ପରା

ଜୀବନ ସାର୍ଥକ ହେବ

ଦେହ ଅର୍ଗଳୀରେ ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷର

ମିଠାସ ଯେ ଭରିଯିବ ।

ଜୀବନ ରଥରେ ବିବେକ ସାରଥୀ

ସୁକର୍ମ ପଥରେ ଯିବ

ନିର୍ମୋହ ଜୀବନ ଗାଥା କହି କହି

କର୍ମଯୋଗ କରି ଯିବ ।

ପ୍ରତ୍ୟାଶା ବିହୀନ କର୍ମ ଆଣିଦେବ

ଆତ୍ମାକୁ ଚରମ ଶାନ୍ତି

ପରମ ପବିତ୍ର ଭାବ ଭରି ଯିବ

ପାଇଯିବ ସିଏ ମୁକ୍ତି ।