ବିବାହ

ଟୁକେଲ ଜନମ୍ କାଏଁ ଯେ ହେଇଛେ

ବିହା ହେଇକରି ଯିବା କେ ପର୍ ଘର୍ ,

ଟୁକେଲ ବି କମେଇ ପାର୍'ଲେନ

ମାଆ,ବୁଆକେ କରି ନିଜର୍ ।

ପିଲା,ଟୁକେଲ ଧନ୍ ସମ୍ପତି

ସବୁ କହୁଛ ସମାନ,

ପିଲା ରହେଲେ ,ଟୁକେଲ ଘରେ

କାଏଁଯେ ହେବା ଅପମାନ ?

ପିଲା ଜାଣା କରି ପାର୍'ସି

ଟୁକେଲ ବି ତାଣା କରି ପାରୁଛେ,

କେତେ ଦିନ୍ ବିହା ହେଇଁ ଟୁକେଲ୍ ଯିବା

ପିଲା କେନ୍ତା ନାଇଁ ଆସୁଛେ ?

ଛୋଟ୍ ନୁ ବଡ୍ ହେବାର ତକ୍

ଲାଡେ ଗେଲେ,ଦୁହେଁ ବଢି ଥିସନ୍,

ବିହା ହେଲା ସମିଆଁ ଥି

ଟୁକେଲ କେ ,ପିଲା ଘର୍ ପଠାସନ୍ ।

କେତେ ଦିନ୍ ଏନ୍ତା ଚଲବା

ଟୁକେଲ କେ ଖାଲି ଦୁଃଖ୍ ମିଲବା,

ବିହା ହେଇକରି ଟୁକେଲ

ପିଲା ଘର୍ କେ ଯାଉଥିବା ?

ପହେଲା ଜମାନା ନୁହେଁ ସେ ଇଁଟା

ଟୁକେଲ ଖାଲି,ପିଲା ଘର୍ ଯାଏଁତା,

ସବୁ ଇନ ସମାନ ହେଲାନ

ପିଲା ବିହା ହେଇକରି,ଟୁକେଲ ଘର ଆଏଁତା !

ସମ୍'କୁ ମୁଇଁ ମାରୁଛେ ମୁଡିଆ

ଟୁକେଲ କେ ନାଇଁ ଭାବବ୍ ପର୍,

ସମିଆଁ ସାଙ୍ଗେ ବଦିଲ୍'ମା ଆମେ

ପିଲା କେ ପଠାମା ଟୁକେଲ ଘର୍ ।