ଭୋକ

ଅନ୍ତୁଡ଼ି ଶାଳା ରୁ ଜୁଇ ଯାଏ 

ଜନ୍ମରୁ ମୃତ୍ୟୁ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ 

ଭୋକ ମଣିଷକୁ ଭିନ୍ନ ଏକ ସ୍ୱାଦ ଚଖାଏ ।

ଜନ୍ମ ଜୁଇ ରୁ ଶିଶୁ ମାଆ ପାଖେ କାନ୍ଦି ଜଣାଇ ଦିଏ

ତା ପେଟର ଭୋକ 

ଅବୁଝା ଶିଶୁକୁ ଛାତିରେ ଧରିଲେ 

ମେଣ୍ଟି ଯାଏ ଶିଶୁର ସବୁ ଭୋକ ।

ଅଳିଆ ଗଦାରେ ବୁଲୁଥିବା ଶିଶୁ 

ପେଟର ଜ୍ୱାଳା ପାଇଁ 

ଡଷ୍ଟବିନ ଭିତରେ ଖୋଜୁ ଥାଏ 

ତା ପେଟର ଭୋକ ।

କେତେବେଳେ ପେଟର ଭୋକ ତ 

କେତେବେଳେ ଦେହର ଭୋକ 

ଶରୀରର ଭୋକ ମେଣ୍ଟାଇବା ପାଇଁ 

ହଜିଯାଏ ତାର ମାନବିକତା 

ଯୌନ ଲାଳସା ର ପରିତୃପ୍ତି

ଜୀବନର ଅଜାତ ଶତ୍ରୁ ଭୋକ 

କୁପଥଗାମି ହେବାର ବାଟ ଦେଖାଏ ।

କେବଳ ପେଟ ଚାଖଣ୍ଡେ ସକାଶେ 

ପଲ୍ଲୀ ରୁ ଦିଲ୍ଲୀ 

ଗାଁ ଆରୁ ସହର 

ସବୁ ଆଡେ ନିରବ ଚିତ୍କାର 

କିଏ କହିବ ତାର ସଂଜ୍ଞା 

କିଏ ଦେବ ତାର ପରିଭାଷା 

ସେ କେବଳ କ୍ଷୁଧାର ପିପାସା ।