ଭୋକ

 ପେଟର ଭୋକ ତ ସଭିଏଁ ଜାଣନ୍ତି

ଅନ୍ୟ କଥା ଭୁଲି ଯାଇ

ଗୂଢ ତଥ୍ୟ ଆଜି ଉନ୍ମୋଚନ କରେ

ଜଗତ ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ ।

ମୁନି ଋଷି ଭୋକ ତପସ୍ୟା ଶୁଦ୍ଧିରେ

ବିଦ୍ୟାର୍ଥୀର ଅଧ୍ୟୟନେ

ରାଜା ଭୋକ ଥାଏ ଦେଶ ଅକ୍ତିଆରେ

ତସ୍କରର ପର ଧନେ ।

ନାରୀ କ୍ଷୁଧା ଲିଭେ ସ୍ଵାମୀ ସ୍ନେହ ପାଇ

କନ୍ୟା ଯେ ସୁନ୍ଦର ବର 

ପିତାମାତା ଭୋକ ସନ୍ତାନ ମଙ୍ଗଳେ

ଭକ୍ତ ବୋଲେ ଭୋଳେ ହର ।

ବିବେକହୀନର ଅହଂ ଭାବ ଭୋକ

ନ ଦେଖେ ବନ୍ଧୁ ସ୍ଵଜନ

ପ୍ରେମିକ ପ୍ରେମିକା ମିଳନ ଭୋକରେ

ନବୁଝନ୍ତି ନିଶି ଦିନ ।

କବିଙ୍କର ଭୋକ ଲେଖନୀ ଚାଳନା

ପ୍ରକୃତି ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଧରି

କଣ୍ଠ ଶିଳ୍ପୀ ଭୋକ ସୁନ୍ଦର ଗାୟନେ

ଛନ୍ଦ ଅଳଂକାର ପାରି ।

ନିର୍ଦ୍ଧନର କ୍ଷୁଧା ମୁଠାଏ ଅନ୍ନକୁ

ଶିଶୁ ଲୋଡେ ମାତୃ ଦୁଗ୍ଧ

କୃଷକର ଭୋକ ସବୁଜ ଫସଲ

ନହେଲେ ତା ପ୍ରାଣ ଦଗ୍ଧ ।

ବିଜ୍ଞ ପଣ୍ଡିତଙ୍କ ଭୋକ ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ

ନିତି ବନ୍ଧା ତୁଣ୍ଡେ ଶ୍ଳୋକ

ଭଉଣୀର ଭୋକ ଭାଇ ସେନେହରେ

ବୁଝିବ ଜଗତ ଲୋକ ।

ବନ୍ଧୁର ଭୋକରେ ସହଯୋଗ ବାସ

ଅନଳେ କରେନା ଭୀତି

ସଂସାର ବନ୍ଧା ଯେ ବିଶ୍ଵାସ ଡୋରୀରେ

ଏହି ତ ଭୋକର ରୀତି ।