ଭଲ ମଣିଷ ମିଳିଵା ସହଜ ନୁହଁ

ମଣିଷଟିଏ, ସୁଖ ସମ୍ପଦ ଥିବା ବେଳରେ 

ଯିଏ ପାଖରେ ଥାଆନ୍ତି 

ବନ୍ଧୁ କଅଣ ସିଏ ଯଦି ଆବଶ୍ୟକ ବେଳେ 

ତୁମଠୁ ଉଭେଇ ଯାଆନ୍ତି ।

ହୃଦୟରେ ଇର୍ଷା ଓ ଘୃଣା, ଉପରକୁ ବନ୍ଧୁର 

ଶବଦ ଯିଏ ବୋଲେ

ବନ୍ଧୁ କଅଣ ସିଏ, ସର୍ବଦା ଯିଏ ଜାଣି ଶୁଣି 

ତୁମକୁ ବିପଦକୁ ଠେଲେ ।

ମଣିଷ ଚିହ୍ନିବା ସଦା ସର୍ବଦା କଷ୍ଟକର, ଏହା

ସହଜ କେବେ ନୁହଁ

ଏହା କଅଣ ମିଛ କୁହ, ଭଲ ମଣିଷ ଗୋଟେ, 

ମିଳିଵା ସହଜ ନୁହଁ ।

ମଣିଷର ଏକାନ୍ତ ଅଟେ ତାର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଓ କର୍ମ, 

ସମସ୍ତେ ଅଛେ ଜାଣି

ଏହା ସବୁ ଦେଶ, କାଳ, ସମାଜ, ସଂସ୍କୃତି ଓ 

ମର୍ଯ୍ୟାଦାର ବାଣୀ ।

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ପବିତ୍ର ଭାବନା ସହିତ କର୍ମ 

କାର୍ଯ୍ୟ ଅଟେ ଧରମ

ପ୍ରେମମୟ ଓ ଅମୃତମୟ ର ଜୀବନଚର୍ଯ୍ୟା 

ପରା ତାହାର ମର୍ମ ।

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କର୍ମରେ ନିତ୍ୟ ଅନାବିଳତା ଓ 

ପବିତ୍ରତାର ଅଛି ସ୍ଥାନ

ସମାଜ ହିତ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ କର୍ମ କଲେ, 

ଜୀବନ ହୁଅଇ ମହାନ ।

କୁହ ତାକୁ ସାଧନା, ଯଜ୍ଞ କ୍ରିୟା ଅବା ଅନ୍ୟ 

କିଛି କର୍ମ ସ୍ୱରୂପ ତାର

ରଖିଥିବା ସଦା ମନେ ମହାନତା ଓ ମାଧୁର୍ଯ୍ୟତା, 

ଏହି ମହାନ୍ ତତ୍ତ୍ୟର ।

ସ୍ଵାର୍ଥପରତା, ବିଭେଦତା, ବିଷମତା, ଘୃଣା 

ଅବା ପକ୍ଷପାତିତା

ବିଷ ସଦୃଶ ସେଗୁଡିକ ସୃଷ୍ଟି କରେ ମଣିଷ 

ମଣିଷ ମଧ୍ୟରେ ଦୂରତା ।

କେଉଁ ଯୁଗେ କୁହ, ସେଗୁଡିକ ଗୁଣ ସବୁ

ର ଦେଖା ନଥିଲା

ସବୁ ଯୁଗେ ସେଗୁଡିକ ମଣିଷକୁ ଛଟପଟ 

କରିଥାଏ ଭଲା ।

ଭଲ ଲାଗୁ ଅବା ମନ୍ଦ ଲାଗୁ, ନଛାଡ଼ଇ 

ତାହା ଏଇ ମଣିଷକୁ

ଶିକ୍ଷା ଦୀକ୍ଷା ଥାଉ ତାହା ଛାଡେ ନାହିଁ ମଧ୍ୟ 

ସର୍ବୋଚ୍ଚ ଅଧିକାରୀଙ୍କୁ ।

ଯେଉଁ ମଣିଷର କର୍ମ ଓ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପାଳନ

ରେ ଥାଏ ସଦା ମତି

ସେ ଅଟେ ସାଧନା, ତାହା ଯଜ୍ଞ ନାମରେ 

ଅଛି କେବେଠୁ ଖ୍ୟାତି ।

ଏହି ଅପ୍ରିୟ ସତ୍ୟକୁ ଯିଏ ସର୍ବଦା ମନ 

ଭିଚରେ ସାଇତି ରଖିଅଛି

କୌଣସି ପ୍ରକାର ସାମାଜିକ କଳଙ୍କ କେବେ 

ତାହାଠାରେ ନଲାଗିଛି ।

ମାୟାଜାଲରେ ପଡି ମଧ୍ୟ ସେ ତ କେବେ 

ଠକାମିରେ ପଡେନାହିଁ

ଯେତେ କଷ୍ଟ ହେଲେ ମଧ୍ୟ, ତାର ମନକୁ 

ଅଶାନ୍ତି କେବେ ଛୁଏଁ ନାହିଁ ।

ସମାଜରେ ସଂସ୍କୃତି ଉଚ୍ଛନ୍ନର ଆଜ ଖୁବ୍ 

ଜୋରରେ ଚର୍ଚ୍ଚା ହୁଏ

ମଣିଷ ଯେପରି ଏବେ ହିଁ ଅମଣିଷ ହୋଇ

ଅଛି, ବୋଲି କୁହାଯାଏ ।