ଭିଜା ଭିଜା ସ୍ମୃତି

ମମତା ସାଗର ସ୍ନେହର ଭଣ୍ଡାର

ଗଢ଼ିଥିଲୁ ଏକ ମନ୍ଦିର ଟିଏ ,

ଦୃଢ଼ ଭରସାରେ ଆତ୍ମ ବିଶ୍ୱାସରେ

ସିଞ୍ଚିଥିଲୁ ପ୍ରୀତି ଭାବନା ଟିଏ ।

ଚିନ୍ତା , ଚେତନାରେ ହୃଦୟ ଭିତରେ

ସଦା ବହିଥିଲୁ ସଂସାର ଭାର ,

ଅବ୍ୟକ୍ତ ବେଦନା ଅନ୍ତର ଭାବନା

ଲେଖନୀରେ ଝରି ପଡ଼ଇ ତୋର ।

ସୃଜନୀ ତୋହର ଚିହ୍ନାଏ ଅନ୍ତର

ନୀରବ ମନର ଅକୁହା ଭାଷା ,

କବିତା ଭିତରେ ବ୍ୟଥିତ ହୃଦୟେ

ଲେଖିଥିଲୁ କେତେ ସ୍ମୃତି ଅନିଷା । 

ମମତା କାନ୍ଦଇ ସେହି ସ୍ମୃତି ପାଇଁ

ପୁଣ୍ୟଗର୍ଭା ମାତା ଜନନୀ ମୋର ,

ଚିର ବନ୍ଦନୀୟା ମାତା ତୁ' ଅନନ୍ୟା

ପରିଚିତ ଆମେ ତୋର ସୃଷ୍ଟିର ।

ଅନ୍ତରରେ ସଦା ଭିଜେଇ ମମତା 

ସନ୍ତାନ ମଙ୍ଗଳ ବିଚାର କରି ,

ଶିଖାଇଛୁ ସଦା ସଂସ୍କାର, ଶୃଙ୍ଖଳା 

ଚାଲୁଛୁ ସେ' ଚିହ୍ନକୁ ଅନୁସରି ।

ଆଜି ମୁଁ ଗର୍ବିତ ତୋ' ଠାରୁ ଜନ୍ମିତ

ତୁହି ମୋର ମାତା ମୋ' ସ୍ବାଭିମାନ ,

ଚାଲିଗଲୁ ଆଜି ମାୟା ମୋହ ତେଜି

କାହିଁ କଲୁ ମାତା ତୁ' ଅଭିମାନ ?

କୋଟି ପ୍ରଣିପାତ  ଶ୍ରୀ ଚରଣେ ତୋର

ଅମୂଲ୍ୟ ତୋହର ମମତା ଡୋରି ,

ତୁହି ମୋର ମାନ ତୁହି ମୋର ପ୍ରାଣ

ହୃଦୟ କାନ୍ଦୁଛି ତତେ'ହିଁ ସ୍ମରି ।