ଭଗବାନ କରନ୍ତୁ

ଭଗବାନ କରନ୍ତୁ

ମୁଁ ଅନ୍ଧତ୍ବ ବରଣ କରେ

ଆଉ ଦେଖି ନ ପାରେ

ମିତା ମୋତେ ଚିହ୍ନାଇଥିବା ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ସାତରଂଗ

ତାରକାଖଚତି ନଭ ମଣ୍ଡନର ବିଚିତ୍ର ବର୍ଣ୍ଣାଳୀ

ଅସ୍ତମିତ ସୂର୍ଯ୍ୟର ଗୋଧୂଳି ସନ୍ଧ୍ୟା

ରାତ୍ରିର ଆକାଶରେ ଚନ୍ଦ୍ରର ରଚିମ ଦ୍ୟୁତି

ଆଉ ଲେଖି ନ ପରେ ଫର୍ଦ୍ଦ ଫର୍ଦ୍ଦ କବିତା

ଅବୋଲକରା ସାଜିବ ମୋ ଗଣେଶ

ମୁଁ ଡାକୁଥବି-ଡାକି ଚାଲୁଥି

ଅବୋଲକରା ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତର ଦେଇ ଚାଲୁଥିବି

ପୁଣି ଲିପିବଦ୍ଧ ହେବ ଫର୍ଦ୍ଦ ଫର୍ଦ୍ଦ କବିତା

ନିଜେ ନ ଦେଖି ଅନ୍ତରାତ୍ମାର ଚକ୍ଷୁରେ ଦେଖିବି

ସସାଗରାଧରା-ବିଚିତ୍ରବର୍ଣ୍ଣା ପ୍ରକୃତି

ଅନୁଭୂତିର ସରହଦ୍ ତଳୁ

ଗୋଟାଇ ଆଣିବି ସ୍ୟମକ ମଣି

ପୁଣି ଜୀବନ୍ୟାସ ପାଇବ ଭଗ୍ନ ଏକ କୋଣାର୍କ

ସାହିତ୍ୟରେ, ସମାଜରେ-ସର୍ବ ସାଧାରଣରେ

ଯାହାକୁ ନେଇ ଚାଲିବ ପୁଣି ଗବେଷଣା-ପରୀକ୍ଷା ନୀରିକ୍ଷା

ଅନୁଭୂତିର ଅଳନ୍ଧୁକୁ ସଂପ୍ରସାରିତ କରିବ କୋଣାର୍କର ଗାଥା ଓ କଥା ।।