ଭଦ୍ରମୁଖା

କେତେ ଆଉ ଭଦ୍ର ଆଉ ସଚ୍ଚୋଟ

   ହେବାର ମୁଖା ପିନ୍ଧି ସମାଜକୁ ଠକିବ

ତୁମ ମୁଖାର ପରସ୍ତ ତଳେ ଜଣେ କେହି

   ଅଣନିଃଶ୍ୱାସୀ ହେଲେ ସେ ନିରବ ।

କାରଣ ତୁମ ଜୀବନ୍ତ ଅଭିନୟର

  ସାମ୍ନାରେ ସେ ଅବଶ୍ୟ ପରାଜିତ

ତେଣୁ ସେ ନିରବ ଆଉ ନିଶ୍ଚଳ

  ତଥାପି ବି ସେ କର୍ତ୍ତବ୍ୟରତ ।

ଧର୍ମର ନିକିତିରେ ତଉଲି କୁଆଡେ

     ଉପରବାଲା ନ୍ୟାୟ ଦେବ

ଆଉ ଦୋମୁହାଁ ନୀତି ଉପରୁ

      ଖୁବ୍ ଶୀଘ୍ର ନକାବ ହଟିବ ।

ସରଳ ମନରେ ତାର ସମାଜ

   ଆଉ ଲୋକମାନେ ଖୁବ୍ ସଫା

ସତେଯେମିତି କାଚକେନ୍ଦୁ ପାଣି

   ଉପରେ ଚାନ୍ଦର ସେ ରେଖା ।

ସେ କେମିତି ଜାଣିବ ଯେ ଏଇ

 ନିରୀହ ଖୋଳପା ତଳେ ଦାନବ ଲୁଚିଛି

ପାଶବିକ ଅତ୍ୟାଚାରକୁ ସବୁ ସିଏ

   ଅତି ଯତ୍ନରେ ଘୋଡେଇ ରଖିଛି ।

ଏଠି ଲୋକମାନେ ସବୁ ଦେଖି ବି

   ଅଭିନୟ କରୁଛନ୍ତି ନ ଦେଖିବାର

କାରଣ ସତକୁ ସାମ୍ନା କରି ଲଢ଼ିବାକୁ

  ବୋଧହୁଏ ସାହସ ନାହିଁ କାହାର ।

ଅର୍ଥ ଆଉ ଶକ୍ତିର ଅପଚୟ ଏଠି

   ଅନାୟସରେ ହିଁ ହୁଏ

ସବୁ ଜିନିଷରେ ମୂଲ ଚାଲ ପୁଣି

  ଅନ୍ୟକୁ ଦୁର୍ବଳ କରିଦିଏ ।

ମିଛକୁ ସତ କରିବା ପାଇଁ 

   ବେଶି ସମୟର ଆବଶ୍ୟକ ହୁଏନା

ଏସବୁ କେମିତି ସମ୍ଭବ ଭଦ୍ରମୁଖା ପିନ୍ଧା

  ଲୋକମାନଙ୍କୁ ଅବଶ୍ୟ ବେଶ୍ ଭଲଭାବେ ଜଣା।