ଭାବନା ମୋ ସତ ହେବ କହ୍ନେଇ

ଭାବ ବିନୋଦିଆ,        ଅଭାବେ କି ଭାବ,

      ଶୁଦ୍ଧ ନୁହେଁ କିବା ଭାବ ମୋହରି,

ଭାବେ ଯୋଡ଼ା ଯେତେ,    ନାମ ତୋ ଜଗତେ,

      ଲିଭେଇ ଦେଲୁ କି ହାତେ ତୋହରି ।

ମାସ ମାସ ଜାଣି,        ତୋ ଦେଉଳେ ମନା,  

     ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ହୀନ ନୀରବେ ତୁହି,

ତୋ ନୀତି କାନ୍ତି ରେ      ତ୍ରୁଟି ତ ନାହିଁରେ ,

      ଭକ୍ତଙ୍କ ଦର୍ଶନେ କପଟ କାଇଁ।

ସନ୍ଦେହ ହେଲାଣି        ତୋ ସମ୍ପର୍କେ ଜଗା,

      ମନେ ପଡେ ଗୋପ, ମଥୁରା କଥା,

ଅସ୍ଥିରେ ତୋ ସ୍ଥିତି,       ତୋ ଭାବ ପିରତି,

      ଭୁଲିଥିଲୁ ଗୋପୀ, ଯଶୋଦା ମାତା ।

ଏବେ ବି ଭାବେରେ,      କେଡେ ନିର୍ଦ୍ଦୟ ରେ,

      ଦିନେ ତୁ ଖୋଜିନୁ ଯଶୋମତୀ କୁ,

ଦ୍ବାରିକାଧୀଶ ର         ମୋହିତେ ଭୁଲିଲୁ,

     କ୍ଷଣେ ନଦେଖି ଯେ ବରେ ମୃତ୍ୟୁ କୁ ?

କି ଆନନ୍ଦ ପାଉ,        ଲୀଳା ବୋଲି କହୁ,

     ଯେଉଁ ଲୀଳା ଦିଏ ଦୁଃଖ ତୋ ଭକ୍ତେ,

ଯୁଗ ବିତିଗଲା,        ପ୍ରକୃତି ନଗଲା,

     ବିନା ତୋ ଦର୍ଶନେ ଲାଗେ ରେ ମୋତେ ।

ବୁଝେନି ମୋ ମନ      ବିନା ତୋ ଦର୍ଶନ,

     ଯାଏ ବାରମ୍ବାର ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରେ ଧାଇଁ,

ବିକଳେ ଚାହେଁ ରେ,     ତୋ ସିଂହଦୁଆରେ,

     ଭାବେ ପଣ୍ଡା ଜଣେ ଦିଅନ୍ତା କହି !

ଡାକୁଛି କହ୍ନେଇ,       ଦେଖା ହେବା ପାଇଁ,

      ହାତ ଧରି ପାଶେ ନିଅନ୍ତା ତୋର,

ମୋ ଆଖି ଲୁହକୁ,       ପୋଛି ଉତ୍ତରୀ ରେ,

     ପଚାରି ବୁଝନ୍ତୁ ଖବର ମୋର ।

ଭୋଗ ଥାଳିରୁ ତୋ      ମୋ ପାଇଁ ବି ଭାଗେ,

      କୁହନ୍ତୁ ପଣ୍ଡାଙ୍କୁ ବାଢ଼ିବା ପାଇଁ,

ଫେରିବା ବେଳକୁ,       ପୁଣି ଆସିବାକୁ,

      କୁହନ୍ତୁ ଯଦି ରେ ଜଗତସାଇଁ ।

ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ଜୀବ,       ମଣନ୍ତି ନିଜକୁ,

       ଏ ଧରା ପୃଷ୍ଠରେ ଜନମ ଯେତେ,

ଭାବନା ମୋ ନିଶ୍ଚେ,      ଦିନେ ହେବ ସତ,

      ସଭିଙ୍କ ଜଣାରେ, ନୁହଁ ଗୁପତେ ।

     ଜୟ ଜଗନ୍ନାଥ ସ୍ବାମୀ