ବାସନ୍ତୀ ଦେବୀ

ଋତୁରାଜ ଆସନ୍ତେ ଧରା ବକ୍ଷରେ

ନୂତନ କିଶଳୟ ପାଦପ ଧରେ ଯେ

କିଂଶୁକ ବନ ଦିଶେ ଅରୁଣ ଶୋଭା

ଚ୍ୟୁତ ବକୁଳ ବାସ କି ମନଲୋଭା ଯେ l

ନାନାବର୍ଣ୍ଣ କୁସୁମ ବାସ ମହକେ

ଶୁକ କୋକିଳ ଶାରୀ ପିକ ଓ ଭେକେ ଯେ

ଆର୍ତ୍ତ ମଦନେ ସର୍ବେ କୁସୁମକରେ

ବାସନ୍ତୀ ବିଜେକଲେ ପୃଥ୍ଵୀ ପୃଷ୍ଠରେ ଯେ l

ବସନ୍ତେ ଆଗମନ "ଦେବୀ ବାସନ୍ତୀ"

ଋତୁରାଜ ଗମନ କାଳେ ଆସନ୍ତି ଯେ

ଦେବ ଶକ୍ତି ପୁଞ୍ଜରୁ ମେଧା ଆଶ୍ରମେ

ଯଜ୍ଞାଽନଳୁ ଶମ୍ଭୁତା ଏ ଧରା ଧାମେ ଯେ l

ମହିଷା ଉପଦ୍ରଵ ସହିନପାରି

ଦେବେ ମିଳିତଭାବେ କଲେ ଗୁହାରୀ ଯେ

ଦେବତା ଶକ୍ତି ବଳେ ଅଙ୍ଗ ଗଢିଲେ

ବସ୍ତ୍ର ଭୂଷଣ ସହ ଆୟୁଧ ଦେଲେ ଯେ l

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ବାହନ ପଶୁପତି ତୁମ୍ଭର

ତେଜପୁଞ୍ଜ ଲାଗିଲା ଯାଇ ନଭର ଯେ

ଉପମା କିବା ଦେବି "ଦେବୀ ବାସନ୍ତୀ "

ମାର୍କଣ୍ଡେୟ ଋଷି ବର୍ଣ୍ଣି ନପାରନ୍ତି ଯେ l

ମହିଷା ନିବାରିଲ ସଦଳବଳେ

ଧୂମ୍ରଲୋଚନ ବଧ କରିଲ ଶୁଳେ ଯେ

ଚଣ୍ଡ ମୁଣ୍ଡ ସହିତେ ସେ ରକ୍ତବୀର୍ଜ

ନିଶୁମ୍ଭ ଶୁମ୍ଭ ତାରି ବଢିଲା ଶୌର୍ଯ୍ୟ ଯେ l

ଦେବେ ସ୍ତୁତି କରିଲେ ହେଲ ସନ୍ତୁଷ୍ଟ

ଅଭୟ ବର ଦେଲ ହୋଇଲେ ହୃଷ୍ଟ ଯେ

ଅକାଳେ ବୋଧ କଲେ ଶ୍ରୀରାମ ଯେଣୁ

ଶରତେ ଆସିଥିଲ ଧରାକୁ ତେଣୁ ଯେ l

ରାଜା ସୁରଥ ବୈଶ୍ୟ ସମାଧି ଜାଣି

ଦିବ୍ୟଭାବେ ପୂଜିଲେ ତୋ ପାଦେ ପୁଣି ଯେ

ଅଯାଚିତେ ଭୁକ୍ତି ଓ ମୁକ୍ତି ତୁ ଦେଲୁ

ରାଜ୍ୟ ପ୍ରଦାନ କରି ରାଜା କରିଲୁ ଯେ l

ଏମନ୍ତ ମହିମା ତୋ ଜଗତମାତ

ଅଭୟ କରେ ଚରଣେ ପ୍ରଣିପାତ ଯେ

ଅନନ୍ତକୋଟି ନମନ ଯୋଡହସ୍ତ

କର ପ୍ରସାରି ଦିଅ ଯାଉ ଦୁରିତ ଯେ ।