ବାପା

ଆକାଶଠୁ ବଳି ଯା'ହୃଦ ବିଶାଳ  

ସାଗର ପରି ସ୍ଥିର ଗମ୍ଭୀର ବଳ ।

ସେହି ମୋର ବାପା ଜୀବନ୍ତ ଠାକୁର  

ତାଙ୍କ ପାଦେ ମୋର କୋଟିଏ ଜୁହାର ।

ହାତ ଧରି ସିଏ ଶିଖାଇଲେ ଚାଲି  

ବତେଇଲେ ଜ୍ଞାନ ଦିହୁଡ଼ିକୁ ଜାଳି ।

ନିଜେ ଜଳି ସିଏ ଆଲୋକ ଦେଖାନ୍ତି  

ଭଦ୍ର ଶିଷ୍ଟାଚାର ଶୃଙ୍ଖଳା ଶିଖାନ୍ତି ।

କ୍ଷୁଧାରେ ଜଳିଣ ପୋଷଣ ଯୋଗାନ୍ତି  

ନିଜେ କାନ୍ଦି ପରିବାରକୁ ହସାନ୍ତି ।

ପରାଜୟ ଗ୍ଳାନି ନଥାଏ ମୋ ମନେ  

ବାପା ଥିଲେ ଶତ ସିଂହ ବଳ ଧ୍ୟାନେ ।

ଥାଆନ୍ତି ଯଦି ସିଏ ଆମରି ମେଳେ  

ଭୟ ତ ରହେ ନାହିଁ ସଙ୍କଟ କାଳେ ।

ବାପା ମୋ ଗୀତା ଭାଗବତ ଈଶ୍ୱର  

ବାପା ଅଟନ୍ତି ମୋର ବଡ଼ଠାକୁର ।

ବାପାଙ୍କ ହୃଦୟ ଦୟାର ସାଗର  

ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ପ୍ରେମ କ୍ଷମାର ଆଧାର ।

ବାପା ସ୍ଥାନ ଦେବତାଠୁ ହିଁ ଉଚ୍ଚରେ  

ତାଙ୍କୁ କେହି ତୀର ଇ ନାହିଁ ସଂସାରେ ।