''ବାପା: ଏକ ଅମୃତ ଅଧ୍ୟାୟ''

ପିତା ସ୍ୱର୍ଗ ପିତା ଧର୍ମ

ପିତା ହିଁ ପରମ ତପ,

ପିତା ପ୍ରତି ରହିଲେ ଶ୍ରଦ୍ଧା

ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ହୋଇଥାନ୍ତି ସର୍ବ ଦେବ ।

ଶବ୍ଦରେ ସୀମିତ ନୁହେଁ

ନିଃଶବ୍ଦରେ ଅସୀମିତ,

ସେ ଭାବର ଭୂମଧ୍ଯ ସାଗର

ଭବନାର ପାରିଜାତ ।

ପିତାଙ୍କ ଶବ୍ଦରେ ଥାଏ

ଅହେତୁକ ମହାନତା,

ଅତୁଳନୀୟ ହୋଇଥାଏ ଯେ

ତାଙ୍କର ଶ୍ରେଷ୍ଠତା ।

ତୁମେ ମୋ ଆକାଶ

ତୁମେ ମୋ ଭୂ-ଲୋକ,

ମାଆ ମୋ ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ

ତୁମେ ମୋ ପରିଚୟର ସନ୍ତକ ।

ଯେତେବେଳେ ଯାହା ମାଗିଛି ତୁମକୁ

ସବୁ ତ ଦେଇଛ ମୋତେ,

କଳ୍ପ ବୃକ୍ଷ ସମ ମୋ ମନସ୍କାମନା

ପୂରଣ କରିଛ ସତେ ।

ପେଟକୁ ଆହାର ଦେଇଛ ଯୋଗାଇ ତୁମେ

ଆହେ ମୋର ଅନ୍ନଦାତା,

ତା'ସାଥିରେ ପୁଣି ବଂଚିବା କୌଶଳ

ଶିଖାଇଛ ଧନ୍ୟ ତୁମେ ପିତା ।

ପିତା ତୁମେ ମୋ ଆନନ୍ଦ ଆସର

ତୁମେ ମୋ ଅନୁଶାସନ,

ଜୀବନ ପଥରେ ଆଗେଇଯିବାକୁ

ଦେଇଥାଅ ନୀତି ପ୍ରବଚନ ।

ଜୀବନର ବାଟ ଚାଲିବା ପାଇଁକି

ସଦା ଦେଖାଇଛ ରାହା,

ବିପଦେ ଆପଦେ ସାଜି ମୋ ରକ୍ଷକ

ଆସି ହୋଇଅଛ ଠିଆ ।

ତୁମେ ଅଟ ମୋର ଅସଲି ନାୟକ

ମୋ ଜୀବନ ନାଟକରେ,

ସର୍ବ ଗୁଣ ତୁମେ ଭବ୍ୟ ପରିପୂର୍ଣ୍ଣ

ପିତା ରୂପି ଚରିତ୍ରରେ ।

ପ୍ରାଣ ବାୟୁ ତୁମେ ମୋ ହୃଦୟର

ଶିରା ପ୍ରଶିରା ରକ୍ତ,

ଦୟାଳୁ ଠାକୁର ଆହେ ପିତେସ୍ଵର

ତୁମରି ମୁଁ ସେବାୟତ ।

ତୁମ ପାଦ ସେବା କରୁଥାଉ ହାତ

ଖୁସିର ଅଶ୍ରୁ ଝରାଇ,

ସବୁ ଜନମରେ ଲଭୁଥିବି ଜନ୍ମ

ତୁମରି ମୁଁ ପୁତ୍ର ହୋଇ ।

ଜୀବନର ମୋର ସବୁ ହସଖୁସି

ତୁମ ହିତେ ଲାଗି ଯାଉ,

ତୁମ ସହ ପିତା ମୋର ଏ ସୌଭାଗ୍ୟ ମିଳନ

ସତ ଜନମକୁ ଲାଗିଥାଉ ।

ସାରା ବିଶ୍ୱ ପାଳୁଥାଏ

ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଗୋଟେ ଦିବସ,

ମୋ ସଂସ୍କୃତି ବନ୍ଧା ପିତା ସହ

ପ୍ରତିଦିନ ମାସ ବର୍ଷ ।