ବାପା ଆଉ ମାଆ

ମାପିଛକି କେବେ ମାଆର ମମତା

          ହୃଦୟର ତରାଜୁରେ

ଦେଖିଛକି କେବେ ତା ଆଖିର ଅଶ୍ରୁ

         ଲୁଚି ଲୁଚି କାହିଁ ଝରେ ।

ଦେଖିଛକି କେବେ ବାପା ର ଯନ୍ତ୍ରଣା

         କାହିଁ ବୁକୁ ତଳେ ଚାପି ଦିଏ

ବୁଝିଛକି କେବେ ତାଙ୍କ ମନ ବେଦନା

          କାହିଁ କାହାକୁ କହି ନଥାଏ ।

ଭାବିଛକି କେବେ ମାଆ ର ଦୁଃଖ

           କାହିଁକି ସେ କୁହେ ନାହିଁ

ଶୁଣିଛକି କେବେ ମାଆ ର ପଣତ

           ପିଲାଠୁଁ ଯାଏ ଦୁରେଇ ।

ଦେଖିଛକି କେବେ ବାପାଙ୍କ ର ରାଗ

           କ୍ଷଣିକରେ ଶେଷ ହୁଏ

ମନତଳେ କେତେ ଅକୁହା ବେଦନା

             କହି ପାରନ୍ତିନି ସିଏ ।

ଜାଣିଛକି ତୁମେ ମାଆ ବ୍ରତ ଉପବାସ

             କାହିଁକି ସେ ରଖିଥାଏ

ପିଲାଙ୍କ ମଙ୍ଗଳ ତା ପାଇଁ ଅମୂଲ୍ୟ

              ନିଜକୁ ସମର୍ପି ଦିଏ ।

ବୁଝିଛକି କେବେ ବାପାଙ୍କର ଗାଳି

            ତା ପିଲାର ସଂସ୍କାର ପାଇଁ

ସେ ଗାଳିର ଥାଏ କେତେ ଅତ୍ମୀୟତା

            ବାପା ହେଲେ ବୁଝିବୁ ତୁହି ।

ବାପା, ମାଆ ଦୁଇ ଅମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପତ୍ତି

            ପାଇବୁନି ଜୀବନରେ

ସ୍ନେହ ,ଶ୍ରଦ୍ଧା, ଭକ୍ତିରେ ପୁଜୁଥାଅ ତାଙ୍କୁ 

            ଯିବୁ ଯଦି ସ୍ଵର୍ଗ ପୁରେ ।