ଅତିଥି

ଯେଉଁ କେତେଦିନ ଆସିଥିଲ ତୁମେ

ମୋର ଜୀବନରେ ଅତିଥି ହୋଇ |

ବସନ୍ତ ଟି ମୋର ପାଖେ ପାଖେ ଥିଲା

ମଳୟକୁ ତାର ସାଥିରେ ନେଇ |

ହସ ଝରୁଥିଲା ଫୁଲ ଫୁଟୁଥିଲା

ହୃଦୟ ବି ଥିଲା ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ହୋଇ |

ଜୀଇଁବାଟା ଏବେବୋଝ ଲାଗୁଅଛି

ସେତେବେଳେ ଥିଲା ତୁଳାଟେ ହୋଇ |

ପ୍ରତି ଧଡକନ ତୁମପାଇଁ ଥିଲା

ପ୍ରତିସ୍ପନ୍ଦନ ରେ ତୁମରି ନାଆଁ |

ଏବେ ତ ଛୁଟୁଛି ଦୀଘଶ୍ବାସ ଖାଲି

ନିଶୃତ ହେଉଛି ପାଟିରୁ ଆହା |

ବସନ୍ତ ଚାଲିଗଲା ତାହାରି ବାଟରେ

ମାଧବୀ ଲତାଟି ଯାଏ ଝାଉଁଳି |

ଆସିଥିଲ ତୁମେ ଋତୁଟିଏ ହୋଇ

ଅତିଥିଂକ ପରି ଗଲ ହେ ଚାଲି |

ରାଧା ପରି ଏବେ ଦିନ କଟେ ଏଠି

ଫେରିବାର କଣ୍ଟ ଜାଣି ତ ନାହିଁ |

ତଥାପି ଅପେକ୍ଷା  ଜାରି ରହିଥିବ 

ଜୀଇଥିବି ତୁମ ସ୍ମୃତିକୁ ନେଇ |