ଅତିଥି ଦେବୋ ଭବ

ସମଗ୍ର ବିଶ୍ବରେ ସୁଖ୍ୟାତି ଅଟଇ ମହାନ ଆର୍ଯ୍ୟ ସଂସ୍କୃତି

ଏହି ସଂସ୍କୃତିର ବୈଶିଷ୍ଟ୍ୟଟି ହେଲା କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସେବା ଅତିଥି ।

ଅତିଥି ସାକ୍ଷାତ ଦେବତା ଅଟନ୍ତି ସମସ୍ତଙ୍କ ଗୁରୁଜନ

ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ଯଦି ହୁଏ ଅସମ୍ମାନ ମହାପାପର କାରଣ ।

ପିତା-ମାତା-ଗୁରୁ ଓ ଅତିଥି ସମସ୍ତେ ଦେବତାଙ୍କ ସମାନ 

ସେମାନଙ୍କୁ ଭକ୍ତି ଓ ସମ୍ମାନ କରିଲେ ସର୍ବେ ହ୍ବନ୍ତି ମହାନ ।

ଗୃହସ୍ଥର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଧର୍ମ ଓ କର୍ତ୍ତବ୍ଯ ଅଟଇ ଅତିଥି ସେବା

ଯଥୋଚିତ ଭାବେ ଅତିଥି ସତ୍କାର କରିବାକୁ ଧ୍ୟାନ ଦେବା ।

ବ୍ରହ୍ମଯଜ୍ଞ,ପିତୃଯଜ୍ଞ,ଦେବଯଜ୍ଞ,ଭୂତଯଜ୍ଞ ଓ ନୃଯଜ୍ଞ

ଧର୍ମଶାସ୍ତ୍ରରେ ମନୁ କହିଅଛନ୍ତି ଯେ ବିଷୟ ପଞ୍ଚଯଜ୍ଞ ।

ଏହି ଗୂଢତତ୍ତ୍ବ ଜାଣିଲେ ସମସ୍ତେ ହୋଇବେ ନିଶ୍ଚୟ ବିଜ୍ଞ

ଅଧ୍ଯାପନା ଅଟେ ବ୍ରହ୍ମଯଜ୍ଞ,ତର୍ପଣ ଅଟଇ ପିତୃଯଜ୍ଞ ।

ପୂଜା-ହୋମ ପୁଣି ଅଟେ ଦେବଯଜ୍ଞ ଭୂତଯଜ୍ଞ ଅଟେ ବଳି

ନରଯଜ୍ଞ ଅଟେ ଅତିଥିସତ୍କାର ତାହାକୁ ନଯିବା ଭୁଲି ।

ଯେଉଁ ବ୍ୟକ୍ତି ଆସିବାର ନଥାଏ କୌଣସି ସୂଚନା ବା ତିଥି ବାସ୍ତବରେ ତାହାଙ୍କୁ କୁହାଯାଇଥାଏ ଯେ ଅବଶ୍ୟ ଅତିଥି ।

ଅତିଥି ଯେବେ ଫେରନ୍ତି ଗୃହସ୍ଥର ଘରୁ ହୋଇ ଅପମାନ

ଅତିଥିଙ୍କ ଅସନ୍ତୋଷେ ଗୃହସ୍ଥର ହୋଇଥାଏ ସକଳ ବିଘ୍ନ ।

ଅତିଥି ଦେବଙ୍କ ଅନ୍ୟ ଲକ୍ଷଣଟି ହୋଇଲା ପ୍ରକାରାନ୍ତରେ  

ଅସ୍ଥାୟୀ ଭାବରେ ଅତିଥିଙ୍କ ସ୍ଥିତି ଯେ ଗୃହସ୍ଥଙ୍କ ଗୃହରେ ।

ଉପନିଷଦର ସଦୁପଦେଶକୁ ପାଳିଛି ପ୍ରିୟ ଭାରତ

ଅତିଥି ଦେବଙ୍କୁ ଦେଇ ଶ୍ରେଷ୍ଠାସନ ବିଶ୍ବେ ହୋଇଛି ବିଖ୍ୟାତ ।

ଅତିଥି ସତ୍କାର କରି ଏହି ଦେଶ ବିଶ୍ବେ ସ୍ଥାପି ମିତ୍ର ଭାବ

ବସୁଧୈବ କୁଟୁମ୍ବକ ମହାମନ୍ତ୍ରେ ଦେଖାଇ ଏକତାଭାବ ।

ଗୁରୁକୁଳେ ଗୁରୁ ଦୀକ୍ଷାନ୍ତ ସମୟେ ଶିଷ୍ଯକୁ ଦିଅନ୍ତି ଜ୍ଞାନ

ଗୃହସ୍ଥାଶ୍ରମେ ଅତିଥିସତ୍କାର କରିବ ଦେବତା ସମାନ ।

ଯଥୋଚିତ ସେବା-ସତ୍କାରରେ ଯେ ତୋଷେ ଅତିଥିଙ୍କର ମନ

ଅତିଥି ରୂପୀ ନାରାୟଣ ସଦା ତା'ଠାରେ ହୁଅନ୍ତି ପ୍ରସନ୍ନ ।

'ଅତିଥି ଦେବୋ ଭବ'ଏହି ନୀତିଶିକ୍ଷା ବିଶ୍ବେ ହେଉ ପ୍ରସାର

ଏହି ପବିତ୍ର ଭାବନା ସକଳ ହୃଦୟେ ହେଉ ଯେ ଅକ୍ଷର ।