ଅତୀତ ଏକ ଜୀବନ୍ତ କ୍ଷତ

ଅତୀତକୁ ଘାଣ୍ଟି କେ ପାଏନା ସୁଖ

ଅତୀତ ଜୀବନ୍ତ କ୍ଷତ ,

ହଜେ ବର୍ତ୍ତମାନ ମିଳଇ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ନଷ୍ଟ ହୁଏ ଭବିଷ୍ୟତ ।

କିପରି କଟିଛି ଅତୀତ ତୁମର

ଭାବନାକୁ ମନୁ ତେଜି ,

ସମୟ ସହିତ ତାଳ ଦେଇ ଚାଲ

ବର୍ତ୍ତମାନ କଥା ହେଜି ।

ଭାବିଥିଲେ ବସି ଦସ୍ୟୁ ରତ୍ନାକର

ପୁରୁଣା ଦିନର କଥା ,

ଲେଖିବା ସମ୍ଭବ ହୋଇଥାନ୍ତା କେବେ

ରାମାୟଣ ଭଳି ଗାଥା ?

କାଳିଦାସ ଯେବେ ଅତୀତ ଘଟଣା

ଭାବୁଥାନ୍ତେ ବସି ନିତି ,

ପୁରାଣ ପୃଷ୍ଠାରେ ମଣ୍ଡିତ ନଥାନ୍ତା

ମହା ପଣ୍ଡିତ ର ଖ୍ୟାତି ।

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଯାହା ଅତୀତ ଜୀବନେ

ଘଟିଅଛି ତୁମ ସାଥେ ,

ଭୁଲିଯାଇ ତାହା ବର୍ତ୍ତମାନେ ଶ୍ରେୟ

ଦିଅ ସତ୍କର୍ମ ସହିତେ ।

ଅଳପ ଦିନରକୁଣିଆଁ ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ

ହୋଇ କରମେ ବିମୁଖ ,

ଭାବିବାରେ କିଆଁ ସମୟ କାଟିବା

ଲଭିବାକୁ ମାତ୍ର ଦୁଃଖ ।

ସମାଜ କଲ୍ୟାଣେ ବ୍ରତୀ ଥିବୁ ଯେବେ

ହେଲେ ବାହୁଡିବା ବେଳ ,

କିଛି ନ'ନଲେବି ସାଥେ ଥିବ ଆମ

ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଆଶୀଷ ମାଳ ।