ଅର୍ଥ ତ ସବୁ, ଆମର ଯା ଆସ ନାହିଁ

ଲୋକେ ଯେତେବେଳେ ବାହା ବାହା ବୋଲିବେ 

ତୁମକୁ, କିଛି ତୁମେ ନ ଭାବିବ

ନିଜର ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତି ଯେହେତୁ କାହିଁକି ଆଉ

ନିଜର ବିବେକକୁ ପଚାରିବ ।

ମନ୍ଦ ଅବା ଭଲ କାମ ହେଉ, ନଜାଣି ତୁମେ କର୍ମ 

କରି ଯିବ ଭଉଣୀ ଭାଇ 

ନିନ୍ଦା ପ୍ରଶଂସାରେ ଯା ଆସ ତୁମର ନାହିଁ, ତେଣୁ କିଛି 

କେବେ ମନେ ଭାବିବ ନାହିଁ ।

ମନରେ ଭାବିବ ସମସ୍ତେ, ଏ ଦୁନିଆରେ ଅର୍ଥଠୁ ବଡ 

ତ ଆଉ କେହି ନାହିଁ

ଅର୍ଥ ତ ସର୍ବସ୍ୱ, ହୋଇ ଅର୍ଥରେ ଅନ୍ଧ, ଅର୍ଜନରେ ଲାଗି

ରହ, ବିଦ୍ୟା ବୁଦ୍ଧି ଦରକାର ନାହିଁ ।

ଶାସକର ସମସ୍ତ କୁଟିଳ ହସର ପବନରେ ତୁମେ 

ହଜାଇଲେ ତୁମର ସତ୍ତା 

ଅର୍ଥ ସବୁଠାରୁ ବଡ ଧନ, କୁହ ଦରକାର ନାହିଁ ସତ୍ୟ, 

ନ୍ୟାୟ ଆଉ ପବିତ୍ରତା  ।

ଆମେ ଯେତେ ଚତୁର୍ଥ ସ୍ତମ୍ଭର ଖମ୍ବ ପାଲଟିଛେ ସ୍ୱାର୍ଥ 

ପଛେ ଚାଲ ଯିବା ଧାଇଁ

ରାଜନେତାର କଳା କାରବାର ଦୁନିଆ ନଜାଣୁ, ସେଥି

ପାଇଁ ଆମେ କଣ ଦାୟୀ ।

ବିଦ୍ୟାଳୟରେ ଦିଆ ଚାଲିଛି ପଚା ଅଣ୍ଡା, ପୋକା ଡାଲି 

ସହ ଗମୁଆ ଚାଉଳ ଭାତ

ଖାଇ ପିଲା ବଢିବେ ପଢିବେ, ଆମେ ସାମ୍ବାଦିକ, ସେଥି

ରେ ନାହିଁତ ଆମର ହାତ  ।

ଅର୍ଥ ତ ସର୍ବସ୍ୱ, ବାରାଙ୍ଗନା ହୋଇ ଭୁଲ କି କଲି, ରାତ୍ରିର 

ପିଆଲା ଭରୁଛି ଚମକ ଚାହାଣି ଦେଇ

ପ୍ରଶାନ୍ତ ଚିତ୍ତରେ ଚିନ୍ମୟ ମୁଖରେ, ହୃଦୟକୁ ମୋର ସମର୍ପି 

ଦେଇଛି ଅଭିସାରିକା ହୋଇ ।

ସୀମିତ ଏହି ଜୀବନ, ହେଉ କଳୁଷ ମାଧ୍ୟମ, ମୁଁ ତ ଏକା 

ଯିଏ ରଣକ୍ଷେତ୍ରରେ କରେ ରଣ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତର

ଭାଗ୍ୟ କରେ ଫେଡ଼ାଣ, ଲଲାଟ ଲେଖନ ଗାର ପରା 

ଗୋଟିଏ, ତେବେ ମୋର ଭୁଲକୁ କିମ୍ପାଇ ଧର ।