ଅର୍ଦ୍ଧ ନଗ୍ନ ଆକାଶ

ସେହି ଆକାଶଟା ଆଜି ଯାଏ ଢାଙ୍କିଛି

ଖରାବେଳେ ଛାଇ ଶୀତରେ ତତେଇ

ବର୍ଷାରୁ ବଞ୍ଚେଇ ଆସିଛି ।

ଯେତେ ମାପିଲେ ବି ଅମାପ ଅସୀମ

ଅଥକ ଶରୀର ଚିର ତରତର

ଥାଏ ସବୁବେଳେ କାମ ।

ଯେତେବେଳେ ଯାହା ମାଗିଛ ଦେଇଛି

ଥଣ୍ଡାକୁ ଗରମ ଗରମେ ନରମ

ଖୋଜିବା ଆଗରୁ ଖଞ୍ଜିଛି ।

ବର୍ଷି ଆନନ୍ଦରେ ତା'ର ପରିଶ୍ରମ ଝାଳ

ପେଟକୁ ଦାନା  ପିଠିକୁ କନା

ଯୋଗାଏ ସବୁ ସମ୍ବଳ ।

ବାଦଲ ଘର୍ଷଣ ବଜ୍ରାଘାତ କଷଣ ସହି

କେବେ ବି କହିନି କରୁଣ କାହାଣୀ

କେବଳ ଆମରି ପାଇଁ ।

ଧିରେ ଧିରେ ଆକଶଟା ହୁଏ ଅବଶ ନିରସ

ନାହିଁ ବୋଲି ବଳ ବୟସ ସମ୍ବଳ

ବୋଲାଏ ଅର୍ଦ୍ଧ ନଗ୍ନ ଆକାଶ ।