!! ଅନୁତାପ !!

ଈଶ୍ବର ହେ ଥରେ ବିଶ୍ବପରେ ଦେଖ

କଲାକର୍ମେ ଅନୁତାପ

କେମିତି ଜୀବନ ଦହେ ଅପଘନ

ଅନ୍ତର ତଳେ ତା ଛାପ ।

କେତେ ଯେ ବନ୍ଧୁର ପଥପରେ ଚାଲି

କିଏ ବୁଣେ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଫୁଲ

କିଏ ତାର ପଥେ କଣ୍ଟାର ଗାଲିଚା

ଶବଦରେ ନିଆଁ ଝୁଲ ।

କେଉଁ ଅପରାଧେ କ୍ରୁଶବିଦ୍ଧ ଯୀଶୁ

ଗାନ୍ଧି ଖାଏ ଗୁଳି ଚୋଟ

ସକ୍ରେଟିସ୍ ଗୁରୁ ପିଏ ହଳାହଳ

କିଏ ଖାଏ ବାକ୍ୟେ ଛାଟ ।

ବଡ ଅବୁଝା ଏ ଅଳିକ ମଣିଷ

କଳି ମଞ୍ଜି ପୋତୁଥାଏ

ମିଛ ଅହଂକାରେ ପରନିନ୍ଦା କରେ

ଛଟପଟେ ରାତିପାହେ ।

ନ ବୁଝି ନ ଜାଣି ଚରିତ୍ର ସଂହାରେ

ଅପନିନ୍ଦା ଦେଉଥାଏ

ନିଜେ ଦିନେ ସିଏ ସେଇ ନିନ୍ଦା ପାଇ

ଅନୁତାପେ ଦହି ହୁଏ ।

କେତେ କେ ଗଲେଣି ଭବ ମଣ୍ଡଳରୁ

କମଣ୍ଡଳୁ ଶୂନ୍ୟ ଆଜି

ମିଛ ବଡପଣ ନିନ୍ଦା ଅକାରଣ

ଅନୁତାପେ ପଡେ ଭାଜି ।

କଲା କର୍ମପାଇଁ ସାବଧାନ ହୋଇ

ସଂସାରେ ଯେ ଆତଯାତ

ସିଏ ବୁଦ୍ଧିମାନ ବିବେକୀ ମଣିଷ

ମୋହେ ସଭିଙ୍କର ଚିତ୍ତ ।

ଛୁଟି ଗଲେ ଗୁଳି ଶର ବା ହାବେଳୀ

ଫେରିକି ଆସିବ ଥରେ

ଅନୁତାପେ ସିନା କାଳକ ସରିବ

ନୟନର ଅଶ୍ରୁ ନୀରେ ।

କାହାପାଇଁ ମନେ ଅସୂୟା ଭାବନା

ଆଣ ନାହିଁ ସୁଧୀ ଜନେ

ବଇରୀ ନ ସାଜି ବନ୍ଧୁ ପଣ ହେଜି

ପୂଣ୍ୟ ଅରଜ ଜୀବନେ ।

କେତେ ହତାଦର ଆତ୍ମୀୟ ସୋଦର

ପିତା ମାତା ଜରାଶ୍ରମେ

ନିଜେ ଭୋଗ ଯେବେ ଜରାର ତାଡନା

ଅନୁତାପ ଆସେ ମର୍ମେ ।

କର୍ମ ଯଦି ହୁଏ ମହତ ମହାନ

ଅନୁତାପ ଲୋଡା ନାହିଁ

ସୁକର୍ମରେ ନର ହୁଅନ୍ତି ଅମର

ଲୋଡା ତ ଛ'ହାତ ଭୂଇଁ !!