ଅମାନିଆ ଖରା
ଅମାନିଆ ଖରା
ପ୍ରବେଶ ହୁଏ ଗ୍ରୀଷମ
ସଙ୍ଗେ ଘେନି ବଇଶାଖ
ଝାଞ୍ଜି ବୋହୁଛି ଦେହ ଜଳୁଛି
ଅସହ୍ୟ ଉତ୍ତାପ ନେଇ
ତୃଷାର୍ତ୍ତ ପ୍ରାଣ ବିକଳ ହେଉଛି
ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ତାପ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ହେଉଛି
ପୁରା ଧରା ହୁଏ ଧଇଁ ସଇଁ।
ଚାଲି ଚାଲି ଥକି ଯାଉଛି
ତଣ୍ଟି ମୋର ଶୁଖି ଯାଉଛି
ଭାରି ଶୋଷ ଲାଗୁଛି
ଦୁଇ ଢୋକ ପାଣି ପିଇ
ଟିକେ ଆରାମ କରିବାକୁ ଇଛା ହେଉଛି।
ନାହିଁ ସେ ଭାଗ୍ୟ ମୋର
ଆରାମକୁ ନାହିଁ ବେଳ
ପିଠି ପଛେ କିଏ ବସିଛି ଅନେଇ
ପେଟ ପାଇଁ ସବୁ ଖେଳ।
ଅକର୍ମଣ୍ୟ ହୋଇ ସେ ପଡ଼ିଛି ବିଛଣାରେ
ଅନେଇ ବସିଛି ଶୁଖିଲା ଆଖିରେ
ଏହିପରି ନିତି ମୋତେ ଖୋଜୁଥିବ
କେତେ ଆଶା ନେଇ ବାଟ ଦେଖୁଥିବ
ଏ ଦୁନିଆରେ ତାର କେହି ନାହିଁ ନିଜର
ମୁଁ କେବେ ତାକୁ କରିନି ପର।
ହେ ଦିବାକର, ତୁମ ତପନରେ ଜଳେ ମୋ ଶରୀର
କରୁଥିବି କାମ ଥିବା ଯାଏ ପ୍ରାଣ ମୋର
ହାରିବାର ଭୟ ନାହିଁ
ଜିତିବାର ପଣ ନେଇ
ଚାଲିଛି ମୁଁ, ଚାଲିଥିବି ମୁଠାଏ ଆଶା ନେଇ।
ଆସିବ ଗୋଧୂଳି ଶୀତଳ ହୋଇବ ଏ ମହୀ
ଥଣ୍ଡା ପବନରେ ଦେହ ମନ ଯିବ ବୋହି ।
ଫେରିବି ମୁଁ ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ଆଶାର ଝଲକ ନେଇ
କେଜାଣି, କାହାପାଇଁ ସଂପର୍କ ମୁଁ ଜାଣେ ନାହିଁ।
ରାନ୍ଧି ଯେବେ ଦୁଇ ମୁଠା ଭାତ ଦିଏ ତା ପାଟିରେ
ଭୋକ ବିକଳ ପେଟର, ଲୁହ ଝରୁଥାଏ ତା ଦୁଇ ଆଖିରେ।
ଏ ସଂପର୍କର ନାମ କଣ ତାହା ମୁଁ ଜାଣେନା
ବାପ ମା ଛେଉଣ୍ଡ, ଏ ଅଧମ ପରିଚୟ କିଛି ବୁଝେନା।