ଅଲୋଡ଼ା

 

ରାତ୍ରିର ବୟସ ବଢିଲେ 

ସବୁ ଘଣ୍ଟା ରେ ଵାର ଟା ବାଜିଲା ପରି

ବୟସ ବଢିଲେ ସବୁ ମଣିଷ

ଅଲୋଡ଼ା ହୋଇଯାଆନ୍ତି ସମାଜ ପାଇଁ 

ପରିବାର ର ବୋଝ ବୋହୁଥିବା ମଣିଷ ଟି

ଦିନେ ବୋଝ ହୋଇଯାଏ ପରିବାର ପାଇଁ

ଆଶ୍ରା ଟିକକ ପାଇଁ ଆଶ୍ରା ନିଏ 

କେଉଁ ଜରା ନିବାସ ରେ 

କିଏ ବୁଝେ ତାର ଅନ୍ତରାତ୍ମା ର ଦୁଃଖ 

କିଏ ଶୁଣେ ତାର ନିରବ ପ୍ରତିଧ୍ୱନି 

କିଏ ବୁଝେ ତାର ଆନ୍ଦୋଳିତ ମନ 

ଲୁହ ତାର ବହି ବହି ଶୁଖିଯାଏ

ଅବା ଦୁଃଖ ର ଝରଣା ।