ଅଲୋଡା

ସ୍ୱାର୍ଥ ସରିଗଲେ କିଏ ବା କାହାର 

ମିଛ ମୋହ ମାୟାର ଏହି ସଂସାର ।

ଝରଇ ଝରାଫୁଲ ଅଲୋଡ଼ା ହୋଇ 

ଝରାଫୁଲ ବିଭୁ ଶିରେ ନ ଶୋଭଇ ।୧।

ଅଲୋଡ଼ା ଜନ୍ମରୁ ଶ୍ମଶାନ ତୁଳସୀ 

ବେଦନା ଲୁଚାଇ ଦେଉଥାଏ ହସି ।

ସଂପର୍କ ମିଛ ସ୍ନେହ ଶରଧା ମିଛ 

ଫଳ ସରିଗଲେ ପର ହୁଅଇ ଗଛ ।୨।

ହସ ବୁଣିଦିଏ ଓଠ କିଆରିରେ 

ଦୁଃଖ ଲୁଚାଏ ତା' ଚିରା ପଣତରେ ।

ନିଜେ ଉପାସେ ରହି ସିଏ ଖୁଆଏ  

ସେ ସନ୍ତାନ ବଡ଼ ହୋଇ ଭୁଲିଯାଏ ।୩।

ସେ ମା'ର ପଣତ ଅଲୋଡ଼ା ହୁଅଇ  

ବିଳାସ ବ୍ୟସନେ ସନ୍ତାନ ରହଇ ।

ବିଲାତି କୁକୁର କୋଳରେ ଶୁଅଇ 

ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ ମାଆ କୁଟୀରେ କାନ୍ଦଇ ।୪।

କଂସାରି ହାତେ ବୁଢ଼ୀ ଗାଈକୁ ବିକି  

କି ଲାଭ ମନ୍ଦିରରେ ଧର୍ମ କରିକି ?

ଅଲୋଡ଼ା ଭାବି ବୃଦ୍ଧା ବାପାମାଆଙ୍କୁ 

ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣ ଦାନ କାହିଁ କର ଭିକ୍ଷୁକକୁ ?।୫।