ମୋ କାଳିଆ ସୁନା

ତୁ କଳାକାହ୍ନୁ ବୋଲି ଜାଣେ ଜଗତ,

ତୋ ଅପାର ମହିମା ବିଶ୍ୱ ବିଖ୍ୟାତ ।

କାହା ପାଇଁ ମିଛ କାହାପାଇଁ ସତ,

ଭାବରେ ବନ୍ଧା ତୁ ଭକତର ମିତ। 

ତୋରି ପାଇଁ ମୁଁ ଆଜି ଜୀଇଛି ସିନା, 

ମୋ କାଳିଆ ସୁନା, ମୋ କାଳିଆ ସୁନା ।

ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରେ ବସି ହସୁଛୁ ମୁରୁକି ,

ଦୁଃଖୀର ଦୁଃଖକୁ କି ପାରୁନୁ ଦେଖି ?

ଭୋକ ବିକଳେ ଗରିବ ଆଖି ବୁଜେ, 

ତୋ କରୁଣା ବାରିଧାରା କିଆଁ ହଜେ ?

ଚଳିବନି ରେ ତୋର କିଛି ବାହାନା,

ମୋ କାଳିଆ ସୁନା,ମୋ କାଳିଆ ସୁନା ।

ମାଆ କୋଳୁ ପୁଅ ତ ଯାଏ ଦୂରେଇ, 

ସଧବା ସିନ୍ଦୂର ଅବେଳେ ହଜଇ। 

ବୋଝ ପରେ ନଳିତାବିଡା କାହିଁକି ?

ସତେ କି ତୁହି ପାଷାଣ ସାଜିଲୁ କି? 

ଦୁଃଖ ଲଫାପାରେ ତୁ ସୁଖ ଠିକଣା,

ମୋ କାଳିଆ ସୁନା, ମୋ କାଳିଆ ସୁନା ।

ଜଗତେ ପଡିଛି ଆଜି ହାହାକାର, 

ଶୁଭୁନି କି ତୁହି ହେଲୁ କି ବଧିର ।

ରୋଗଶୋକେ ସଭିଏଁ ପରା ଅଥୟ,

କୃପା କରଟିକେ ଦୂରେଇ ଦେ ଭୟ। 

ସବୁ ଜାଣି କାହିଁ ହେଉରେ ଅଜଣା,

ମୋ କାଳିଆ ସୁନା,ମୋ କାଳିଆ ସୁନା ।

କଳହ ସବୁଠି ତ ହିଂସା ଭାବନା,

ଧରଣୀ ବି ଅତିଷ୍ଠ ସହି ପାରେନା। 

ଅଚିନ୍ତା ନିଦରେ ତୁ ବଡଦେଉଳେ ,

ନିଦ ଭାଙ୍ଗୁନାହିଁ କି କ୍ରନ୍ଦନରୋଳେ ।

ଶାନ୍ତି ଫେରେଇଦେ ତୁ କରନି ମନା,

ମୋ କାଳିଆ ସୁନା,ମୋ କାଳିଆ ସୁନା ।