ଅଚିହ୍ନା ମଣିଷ

ଅଚିହ୍ନା ମଣିଷ ପାଖକୁ ଆସିଛି

ଚିହ୍ନା ବି ଅଚିହ୍ନା ଲାଗେ,

ଅଚିହ୍ନା ମଣିଷ ଆପଣା ଲାଗଇ

ମନରେ ଚେତନା ଜାଗେ |୧|

ଦିନେ ଯିଏ ଥିଲା ଅଚିହ୍ନା ମଣିଷ

ଆଜି ହେଲା ସିଏ ଚିହ୍ନା,

ଜୀବନଠୁଁ ବଳି ସିଏ ତ ଆପଣା

ଚିହ୍ନାଠାରୁ ଆଉ ଚିହ୍ନା |୨|

ଶୂନ୍ୟରେ ରହିଛି ଅଚିହ୍ନା ପୁରୁଷ

ସର୍ବ ବିଶ୍ବ ଚରାଚର,

ସେ ପରା ଅଟନ୍ତି ମୋ ପ୍ରାଣ ପୁରୁଷ

ପରାଣର ସହଚର |୩|

କେହି ଚିହ୍ନନ୍ତିନି ସେହି ପୁରୁଷରେ

ନାହିଁ ରୂପ ନାହିଁ ରଙ୍ଗ,

ନିଜର ଭିତରେ ଗୁପ୍ତରେ ଥାଆନ୍ତି

ସବୁଠାରୁ ପ୍ରିୟ ସାଙ୍ଗ |୪|

ସବୁଠାରେ ଥାଏ କେଉଁଠି ନ ଥାଏ

ନାହିଁ ଅନ୍ତ ସେ ଅନନ୍ତ,

ଅଚିହ୍ନା ପୁରୁଷ ଗୁଣଗ୍ରାହୀ ରସ

ପୁଣି ସିଏ ପ୍ରାଣବନ୍ତ |୫|

ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ ମିଳନ ହେବାକୁ

ସେହି ଅଚିହ୍ନା ପୁରୁଷେ,

ମୋକ୍ଷ୍ୟ ପରମାତ୍ମା

ଦିବ୍ୟ ସେ ଦେବାତ୍ମା

ନେଇଯାଏ ପରା ଶେଷେ |୬|

ଚକ୍ଷୁର ମିଳନ ଅଚିହ୍ନା ପୁରୁଷେ

ଦିବ୍ୟ ଜ୍ୟୋତି ପରକାଶ,

ଦିବ୍ୟଜ୍ଞାନ ହସ ହୋଇ ସୁପ୍ରକାଶ

ଝର ବହେ ହୋଇ ରସ |୭|

ଆରେ ମୁଢ଼ ମନ ଲଗାଇଦେ ଧ୍ୟାନ

ଅଚିହ୍ନା ପୁରୁଷ ପଦେ,

କଢ଼ାଇ ସେ ନେବେ ଅଦେଖା ରାସ୍ତାରେ

ଯହିଁ ଥିବ ସୁଖ ପଦେ |୮|

ଅପେକ୍ଷା କରିଛି ଦିବ୍ୟ ଦର୍ଶନରେ

ଅଚିହ୍ନା ମଣିଷ ପାଇଁ,

ଅନ୍ତର ଆତ୍ମାରେ ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ କ୍ଷଣେ

ଦିବ୍ୟ ଜ୍ଯୋତି ପ୍ରାପ୍ତି ପାଇଁ |୯|

ଲଗାଇଛି ହୃଦ ଅଚିହ୍ନା ମଣିଷେ

ପ୍ରାଣର ଭକତି ଦେଇ,

ସେହି ଏକା ମୋର ପୁଣ୍ୟ ହୃଦହାର

ପୂଜିବି ଭକତି ଦେଇ |୧୦|