ଅଭିମାନୀ

ଭାରି ଅଭିମାନୀ ପ୍ରିୟାଟି ମୋହର

ଟିକିଏ କଥାରେ ସେ ରୁଷି ଯାଏ

ଆଖି ଦୁଇ ତା'ର ବିନା ଶ୍ରାବଣରେ

ଲୋତକ ସାଗରେ ଭିଜି ତ ଯାଏ ।

ହୃଦୟ କୋହକୁ ଲୁଚାଇବା ପାଇଁ

ନୀରବରେ ବସି ଗୁମୁରି ହୁଏ

ଭାବନାରେ ହଜି ମୋ'ଠାରୁ ଟିକିଏ

କଥା ଶୁଣିବାକୁ ବ୍ୟାକୁଳ ହୁଏ ।

କହେନା ଫୁଲେଇ ମନଦୁଃଖ ବୋଲି

ଭୁଲେଇ ଅନେକ କଥା ସେ କହେ

ଭୁଲ ମାଗିଦେଲେ ପାଣି ପରି ସବୁ

ଅଭିମାନ ତା'ର ନରମି ଯାଏ ।

ଓଠେ ଖେଳିଯାଏ ଖୁସିର ମୁକୁତା

ହାତ ଯୋଡି ମୋତେ ସଜାଗ କରେ

ଏମିତି କରିଲେ କଥା ମୁଁ ହେବିନି

ଝୁରିବ ଦୁରେଇ ରହିବା ପରେ ।