ଆସିଛି ଏକା ଯିବି ମୁଁ ଏକା

ଆଉ ଗାଆନାରେ କେନ୍ଦରା 

ମୋ ବାହୁଡ଼ା ବେଳରେ 

ସେଇ କାଳଜୟୀ ଚିର ସତ୍ୟ 

ଅମୃତମୟୀ ସଙ୍ଗୀତ 

"ଭଜୁ କିନା ରାମ ନାମରେ କୁମର......"

ଯେବେ ମଶାଣି ରଡ ନିଆଁର 

ପାଉଁଶ ତଳୁ ଖୋଜୁଛି ମୁଁ ନିଜକୁ ନିଜେ।

ଖୋଜୁଛି ମୋ ଶୀତ ତାପ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ ଯନ୍ତ୍ର।

ଖୋଜୁଛି ମୋ 

ଗଜ ଦନ୍ତ ପଲଙ୍କ ଉତ୍ତୁଙ୍ଗ ଅଟ୍ଟାଳି ପୁଳାପୁଳା ଟଙ୍କା 

ପିତା ମାତା ହକ୍ କଟା  

ସଞ୍ଚିତ ଅମାପ ସମ୍ପତ୍ତି।

ଖୋଜୁଛି ମୋ  

ପିତୃମାତୃ ଦତ୍ତ ପଞ୍ଚଭୂତ ଶରୀରକୁ;

 ସଶକ୍ତ ବାହୁ ଯୁଗଳକୁ

ଯେଉଁ ହାତ ଉଠିଲେ କମ୍ପି ଉଠୁଥିଲା ସ୍ୱର୍ଗ 

ଯେଉଁ ପାଦ ଥାପି ଦେଲେ ଥରି ଉଠୁଥିଲା ପାତାଳ।

କେନ୍ଦରାରେ !

ଗାଆନା ସେ ଟୀକା ଗୋବିନ୍ଦ ଚନ୍ଦ୍ର।

ଟୀକା ନେବାକୁ ମୋ ପାଖରେ  

ଆଉ ମୋ ଶରୀର ନାହିଁ।

ସେ ଗୀତ ଶୁଣିବାକୁ ମୋ ପାଖରେ ଆଉ କାନ ନାହିଁ।

ସେ ତତ୍ତ୍ଵ ବୁଝିବାକୁ ଆଉ ମୋ ପାଖରେ ମସ୍ତିଷ୍କ ନାହିଁ।

ସବୁ ସ୍ବପ୍ନର ଅନ୍ତ ଘଟେଇଛି  

ସାମାନ୍ୟ ନଗଣ୍ୟଏକ ଦିଆସିଲି କାଠି।

ମୋ ସାତ ସପନକୁ ଭାଙ୍ଗି 

ଚୂରମାର କରିଦେଇଛି ସେ।

ମୋ କାମନା ବାସନାର ଅନ୍ତ ଘଟେଇ 

 ମୋତେ ସେ ଦେଇଛି  

ପାଉଁଶର ଗୋଟେ ନୂଆ ପରିଚୟ।

ତା' ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବାକୁ 

 ମୋ ପାଖରେ ବଳ ନାହିଁ।

ତା' ଅହଂକାରକୁ ଭାଙ୍ଗିବାକୁ 

ମୋ ପାଖରେ ଆଉ ଅହଂକାର ନାହିଁ।

ତା' ଗର୍ବ ଭାଙ୍ଗିବାକୁ ମୋ ପାଖରେ 

ଗର୍ବ ନାହିଁ।

ମୋ ଗର୍ବ ଅହଂକାର ଅଭିମାନକୁ

ଧ୍ୱସ୍ତ ବିଧ୍ୱସ୍ତ କରି ଟାଣିଛି

ମୋ ଜୀବନ ନାଟିକାର  

 ଶେଷ ଯବନିକା ।

ଉପସଂହାର ଆଣିଛି ସବୁ ଦୁଷ୍କର୍ମର।

ମୋ ଦୁଃଖ ଶୁଣିବାକୁ 

ମୋ ପାଖରେ ଆଉ କେହି ନାହିଁ।

ମୋ ପଟ୍ଟା ପାଉତିରେ 

ମୋ ନାଁ ପୂର୍ବରୁ 

 ସ୍ୱର୍ଗତଃ ଚିହ୍ନ ଲଗେଇ ଦେଲାଣି ସମୟ।

ମୋ ଅଭିଯୋଗ ଶୁଣିବାକୁ  

ମୋ ପାଶେ 

ନାହିଁ ପ୍ରଶାସନ 

ନାହିଁ ପରିବାର 

ନାହିଁ ସମାଜ ।

ଆଜି ମୁଁ ଏକା ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଏକା।

ଆସିଛି ଏକା ଯାଉଛି ଏକା 

ତୁ ସତ କହିଥିଲୁରେ କେନ୍ଦରା।

ତୋ କଥାକୁ ମାନୁଛି ଆଜି ମୁଁ।

ଆଜି ମୁଁ ଯାଉଛି 

ସେଇଠିକି 

ବିଶ୍ଵ ବିଜୟର ଆକାଂକ୍ଷାକୁ ତେଜ୍ୟ କରି 

 ରାମ ନାମ ସମ୍ପତ୍ତିକୁ ନିଜର କରି।