ଆଶ୍ରିତା

ଆଖି ମୋ ଭିଜିଲା କୋହରେ ଭରିଲା

ସ୍ମରି ସ୍ୱରୂପ ତୁମର ,

ରୋଷ କରିବନି ଦୋଷ ଧରିବନି

କରୁଛି କୋଟି ଜୁହାର ।

ତୁମେ ମୋର ଗତି ତୁମେ ମୋର ମୁକ୍ତି

ତୁମେହିଁ ସଞ୍ଜ ସକାଳ ,

ଦୁହିତା ଧର୍ମରେ ଜୀବନ ପଥରେ

ତୁମେ ସାଥୀ ଦୁଇ କୂଳ ।

ତୁମେ ଅନୁଭବ ତୁମେ ଅନୁରାଗ

ଚଲାପଥ ଜୀବନର ,

ତୁମେ ଲୀଳାମୟ ତୁମେ ଖେଳାମୟ

ଜଗତ ବଡ଼ ଠାକୁର ।

ତୁମେ ମାରିପାର ତୁମେ ତାରିପାର

ଆହେ ପ୍ରଭୁ ଚକା ଆଖି ,

ତୁମେ ନିରାକାର ତୁମେ ଅଣାକାର

ଭାବରେ ନିଅ ପରଖି ।

ପଦେ ମୁଁ ଆଶ୍ରିତା ହୋଇ ସମର୍ପିତା

ଆହେ ପ୍ରଭୁ ଚକ୍ରଧର ,

ଅନ୍ଧାରକୁ ନାଶି ଆଲୋକ ପ୍ରକାଶି

ସାହା ହେବ ଗିରିଧର ।

କେଉଁ ଭକତରେ ଗଣା ମୁଁ ଠାକୁରେ

ସତ୍ତା ମତେ ଜଣା ନାହିଁ ,

ସୃଷ୍ଟିରେ ତୁମରି ଜନ୍ମିଛି ମୁଁ ନାରୀ

ତଥାପି କୃତଜ୍ଞ ମୁହିଁ ।

ମନ ଯମୁନାର ନିରବ ସୁଅର

ମୁଁ ପ୍ରଭୁ ଭସା ପତର ,

ଅଦୃଶ୍ୟ ଈଶ୍ୱର ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଯାଦୁକର

କରିବ ମତେ ଉଦ୍ଧାର ।

ତୁମଠି ବିଶ୍ଵାସ ଅଛି ଜଗଦୀଶ

ତୁମେ ପା ' ଦୟା ସାଗର ,

ହେ ଦୀନ ଦୟାଳୁ ଜଗତ କୃପାଳୁ

ତୁମେ ମୋର ଆପଣାର ।

ଦାରୁରୁ ଜନମ ପ୍ରଭୁ ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ 

ତୁମେ ତ ସଂସାରେ ସାର ,

ଯୁଗ ଯୁଗ ଧରି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ବିହାରୀ

ପୂଜ୍ୟ ଜଗତ ଈଶ୍ୱର ।

ଜଗତ ଠାକୁରେ ଶରଣ ପୟରେ 

ତୁମ ବାହୁଛାୟା ତଳେ ,

ତୁମ ନାମ ସ୍ମରି ଜଣାଇ ଗୁହାରି

ଆଶ୍ରିତା ମୁଁ ଚିରକାଳେ ।

ସମସ୍ତଙ୍କ ବନ୍ଧୁ ଆହେ ଜଗବନ୍ଧୁ

କଳାମୁଖ କଳାକାର

ଅନ୍ତର ବେଦନା ଶୁଣିବ ମଣିମା

କ୍ଷମିବ ଦୋଷ ମୋହର ।