ଆଶା

କିଏ କହେ ତୁମେ ସକାଳ ସୁରୁଜ ବୁଣିବ ନାଲି କିରଣ

କିଏ କହେ ତୁମେ ଭଗ୍ନ ହୃଦୟରେ ସଂଚାର କର ପ୍ରାଣ ।

କିଏ କହେ ତୁମେ ଦୁଃଖୀ ହୃଦୟର ସବୁ ଦୁଃଖର କାରଣ

କିଏ କହେ ତୁମେ ଭରିଦିଅ ମାନେ ଜାତିଜାତିକା ସପନ ।

କାହା ପାଇଁ ତୁମେ ମନ ଆକାଶର ଶୀତଳ ରୁପେଲୀ ଜହ୍ନ

ଅଉ କାହା ପାଶେ ସାଜିଥାଅ ତୁମେ ସକାଳ ମଉଳା ଜହ୍ନ ।

କାହା ପାଇଁ ତୁମେ ଆଣିଦେଇ ଥାଅ ନାନା ଜାତି ଉପହାର

ଭରିଦିଅ ତାର ମନ ଉପବନେ ହସଖୁସିର ସମ୍ଭାର ।

କାହାରି ମନରେ ଦେଇଥାଅ ତୁମେ ରାଗ, ଦୁଃଖ, ଅଭିମାନ

ଦୁଃଖ, ଶୋକ, ଯନ୍ତ୍ରଣାର ମଧ୍ୟେ ହୁଏ ଦୁର୍ବିସହ ତା' ଜୀଵନ ।

'ଆଶା' ନାମ ବହି ଜାଗିଉଠ ତୁମେ କା' ପାଇଁ ଆଲୋକ ନେଇ

ଆଣିଦିଅ ତା' ଜୀବନେ ସଫଳତା ପ୍ରେରଣାର ଉତ୍ସ ହୋଇ ।

କାହାର ଜୀବନେ ଆସିଥାଅ ତୁମେ ସାଜି ରୂପସୀ ଉର୍ବଶୀ

ଭଙ୍ଗ କରି ତାର ନିଷ୍ଠା ଓ ସାଧନା ଶକତି ନିଅ ତା' ଶୋଷି ।

କାହାଠାରୁ ତୁମେ ପାଇଥାଅ ଆଖ୍ୟା 'ବିଷକୁମ୍ଭମ୍ ପୟୋମୁଖମ୍'

କାହାପାଇଁ ସାଜି ଅମୃତର ଧାରା ଭରିଦିଅ ମନେ ସୁଖ ।

ସମୟ ସ୍ରୋତରେ ଜାଗିଉଠି ତୁମେ ସାଜି ଅଗ୍ରଗତି ପଥ

ମାନବ ଜାତିକୁ କର ଅଗ୍ରସର ଟାଣି ଉନ୍ନତିର ରଥ ।

ତୁମ ସ୍ଥିତି ବିନା ଅସମ୍ଭବ ହେବ ନୂଆ ନୂଆ ଉଦ୍ଭାବନ

ତୁମ ବିନା ସୃଷ୍ଟି ହେବ ଅସମ୍ଭବ ବୃଥା ହେବ ଏ ଜୀବନ ।